Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό που άλλαξε ας πούμε την ζωή μου.
Λοιπόν μένω στο Μοσχάτο σε μια πολυκατοικία κοντά στην παραλία στον πρώτο όροφο. Ένα πρωινό με ξυπνάει η κόρη μου και μου λέει:
- «Μαμά θα φύγω πάω στην γιαγιά. Θα έρθω το βράδυ. Έχω να τελειώσω μια λίστα για την δουλειά μου και εδώ θα έρθει το ρεύμα στις 3 το μεσημέρι, το έχουνε κόψει για εργασίες.»
- «Πήγαινε, θα κάτσω να κάνω κάτι δουλειές, ένα μπάνιο και μετά θα βγω μια βόλτα.» της λέω.
Φεύγει και εγώ ξεκινάω να κάνω κάτι δουλειές μέσα στο σπίτι. Είχε πάει 11 η ώρα και είχα σκάσει από την ζέστη χωρίς κλιματιστικό. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και την πόρτα της κουζίνας για να κάνει ρεύμα και έβγαλα της πιτζάμες μου και πήγα και φόρεσα ένα μπέιμπι ντολ, χωρίς εσώρουχο από πάνω, μόνο με το στρινγκάκι από κάτω, για να κάνω πιο άνετα τις δουλειές μου, άνοιξα και το ράδιο και συνέχισα.
Κατά τις 11:30 χτυπάει η πόρτα με το χέρι. Ασυναίσθητα πάω να ανοίξω… λέω η κόρη μου θα ξέχασε πάλι τα κλειδιά της. Ανοίγω και παθαίνω σοκ! Ήταν ο Μανωλάκης ο ταχυδρόμος. Όμως κατάλαβα ότι έπαθε και αυτός σοκ. Ήμουνα μπροστά του εντελώς ασυναίσθητα σχεδόν γυμνή. Σχεδόν τραυλίζοντας μου λέει:
- «Κυρία Ευγενία έχετε ένα συστημένο, θα ήθελα την ταυτότητα σας και να μου βάλετε μια υπογραφή…»
Έχοντας κοκκινίσει ολόκληρος με τα μάτια του κολλημένα στα βυζιά μου και στο βρακάκι μου κάτω από το μπέιμπι ντολ. (Εδώ να σας πω ότι ο Μανωλάκης είναι 33 γεματούλης και ύψος 1.70. Το: Μανωλάκης είναι γιατί τον ξέρει όλος ο κόσμος έτσι από πιτσιρικάς που ερχότανε). Του λέω:
- «Πέρασε μέσα Μανωλάκη να βρω την ταυτότητα»
Πέρασε και περίμενε όρθιος στο σαλόνι δίπλα από μένα που έψαχνα στην τσάντα μου την ταυτότητα μου. Δεν την βρήκα όμως γιατί την είχα ξεχάσει στα Κεπ την προηγούμενη ημέρα. Του λέω:
- «Μανωλάκη δεν έχω την ταυτότητα, δεν την βρίσκω. Μάλλον θα την αφίσα στα Κεπ εχθές.»
- «Κάποιο έγγραφο άλλο; Δίπλωμα, διαβατήριο; Για να γράψω τον αριθμό…»
- «Έχω διαβατήριο. Μισό λεπτό να το βγάλω από το σύνθετο…»
Πάω στον σύνθετο και σκύβω στο τελευταίο συρτάρι και κάνω ότι ψάχνω το διαβατήριο με τον κώλο μου σε κοινή θέα. Τον είδα με το πλάι του ματιού μου ότι είχε καυλώσει. Προσπαθούσε να κρύψει το φούσκωμα στο παντελόνι του. Τρελάθηκα εκείνη την ώρα! Κάποιος πιο νέος με έβλεπε σαν ξερολούκουμο. Καύλωσα αφάνταστα και έβαλα αμέσως σκοπό στο μυαλό μου να με πηδήξει. Έκανα ότι δεν το έβρισκα και του λέω:
- «Μισό λεπτό… δεν το βρίσκω. Να ψάξω και στα άλλα συρτάρια. Κάπου εδώ θα το έχω…»
Και ξανασκύβω τώρα πιο πολύ. Έτσι όπως έψαχνα -και καλά- ακούω την πόρτα πίσω να κλείνει. Την είχε κλείσει καλά ο Μανωλάκης. Του λέω:
- «Τι κάνεις εκεί;»
- «Κλείνω την πόρτα να μην σας δει κανείς έτσι ελαφριά ντυμένη όπως είσαστε…» και γέλασε.
Το καθαρματάκι με δούλευε. Είχε καταλάβει ότι γούσταρα να πηδηχτώ μαζί του. Με μια κίνηση κάνω ότι βρίσκω το διαβατήριο και πάω να του το δώσω. Τότε τον ακούω αναπάντεχα να μου λέει:
- «Κυρία Ευγενία δεν το χάνετε πάλι στα συρτάρια για κανένα δεκάλεπτο γιατί με τρελάνατε με το κωλαράκι σας έξω και τα βυζάκια σας;»
Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα άλλο… το ξαναβάζω στην θέση του αμέσως και έκανα ότι πήγα να ψάξω. Δεν πρόλαβα ούτε κιχ να κάνω! Η πούτσα του ήδη είχε ακουμπήσει στο μουνάκι μου… έτσι όπως ήμουνα σκυμμένη, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να μπει μέσα. Μου λέει:
- «Κυρία Ευγενία έχεις μουσκέψει…»
Ααχχ! Αυτό το Κυρία Ευγενία με τρέλαινε! Του λέω:
- «Σκάσε και γάμα με σαν καριόλα! Δεν αντέχω άλλο…»
Τι ήταν να του το πω; Με είχε σκυμμένη στα τέσσερα… ένα τέταρτο μου χαστούκιζε τον κώλο, με έβριζε, με έβαλε πάνω στο τραπέζι στο σαλόνι και με ξέσκιζε! Ώσπου μου λέει:
- «Γύρνα μωρή καριόλα να σου σκίσω και την κωλάρα!»
(Δεν με είχε πάρει από τον κώλο κανείς, ούτε ο άντρας μου όταν ήταν στη ζωή). Δεν μπορούσα να αντισταθώ. Ότι μου έλεγε το έκανα. Μόλις άρχισε να χύνει στην κωλάρα μου, στο σαλόνι ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η κόρη μου. Έχουμε μείνει όλοι άγαλμα! Ο Μανωλάκης με την πούτσα του στην κωλάρα μου, εγώ με τουρλωμένη κωλάρα στα τέσσερα και η κόρη μου με το κλειδί πάνω στην πόρτα.
Μπαίνει μέσα η κόρη μου και μου λέει προς μεγάλη μου έκπληξη:
- «Συνεχίστε… εγώ πάω στο δωμάτιο μου. Καιρός ήταν να σε γαμήσει κάποιος μπας και σου φύγουν τα πολλά νεύρα!»
(εδώ να σας πω ότι είμαι χήρα πολλά χρόνια). Και φεύγει προς το δωμάτιο της. Ο Μανωλάκης βγαίνει από μέσα μου, σκουπίζεται και ετοιμάζεται να ντυθεί αλλά το πουτανάκι η κόρη μου είχε άλλο στο μυαλό της. Μέσα σε 20 δευτερόλεπτα είχε γδυθεί και τσουπ, να την εμφανίζεται στο σαλόνι και λέει:
- «Μανωλάκη και Μανωλάκη σε έλεγε συνέχεια η μητέρα μου… εγώ μόνο Μανωλάκη δεν βλέπω να σε λένε. Για να φύγεις από εδώ θα ικανοποιήσεις και τις δυο αλλιώς δεν φεύγεις!»
Και σκύβει και παίρνει την πούτσα του Μανώλη πλέον στο στόμα ρουφώντας τις τελευταίες σταγόνες σπέρματος που βγαίνανε. Έχω μείνει στον καναπέ στο σαλόνι και κοιτάω το πουτανάκι την κόρη μου να γλύφει την πούτσα του Μανώλη. Μου λέει η κόρη μου:
- «Μαμά θα του την σηκώσουμε πάλι να μας γαμήσει και τις δυο. Από εδώ και πέρα δεν θα σε αφήσω μέρα να μείνεις αγάμητη μητέρα!»
Η καριολίτσα η κόρη μου ήταν μεγάλη πουτάνα στην παρέα της όπως μου είπε μετά. Γαμιότανε πέντε με έξι φορές την εβδομάδα και δεν είχε και σχέση. Από τότε ο Μανώλης με γαμάει σχεδόν κάθε μέρα στο τέλος της δουλειάς του, και αν δεν μπορεί (να είναι καλά η κόρη μου με τους δονητές που μου έφερε), γιατί δεν ήθελε οι φίλοι της να μάθουν ότι γαμιέμαι, και εγώ να είναι καλά ο Μανώλης ο ταχυδρόμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου