Τους μισώ όλους. Στέκονται εκεί μιλώντας μεταξύ τους, για δουλειά ούτε λόγος και το μόνο που κάνουν είναι να κοιτάζουν το στήθος μου.Τους μισώ όλους. Στέκονται εκεί μιλώντας μεταξύ τους, για δουλειά ούτε λόγος και το μόνο που κάνουν είναι να κοιτάζουν το στήθος μου.
«Γεια», είπα, χαιρετώντας στην πύλη.
«Η κυρία Σ;», ρώτησε ο Κάρολος.
«Ναι», λέω καθώς πήγαιναν όλοι στην πίσω αυλή.
«Γαμημένοι όλοι τους», σκέφτηκα από μέσα μου καθώς τους κοίταζα από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου μου. Χτυπάει το τηλέφωνό μου και είναι η Κάλια, η αδερφή μου.
«Γεια», απαντώ.
«Πήρα να δω τι κάνεις. Πως είσαι;» ρωτάει η Κάλια.
«Δε χρειάζεται να τηλεφωνείς συνέχεια», αναστέναξα. «Με άφησε, δε με πλήγωσε».
«Εντάξει, είμαι εδώ αν χρειαστείς κάτι», είπε η Κάλια.
«Χρειάζομαι να έρθετε να διώξετε αυτούς τους εγκληματίες», είπα καθώς κοίταξα τους εργάτες.
«Είναι άνθρωποι, όχι εγκληματίες», είπε η Κάλια.
«Εσύ τι θα έλεγες, βλέπεις το καλό σε όλους», είπα.
«Δε σου έχουν κάνει τίποτα, μέχρι να σου κάνουν, να είσαι ευγενική», παρακάλεσε η Κάλια. «Για μένα;».
«Για σένα, σίγουρα...», έγνεψα καταφατικά.
Κατέβηκα κάτω για να τους βλέπω καλύτερα. Δεν ήθελα να σπαταλούν τα χρήματά μου με το να στέκονται τριγύρω και να μην κάνουν δουλειά.
«Έχουμε σχεδόν τελειώσει, πρέπει να καθαρίσουμε την πισίνα και να βεβαιωθούμε ότι όλα λειτουργούν σωστά καθώς και όλα τα χημικά...», είπε ο Κάρολος όταν με συνάντησε στο αίθριο.
«Ωραία, χρεώστε τη συνηθισμένη κάρτα», είπα, μη θέλοντας να τον ακούσω να μου εξηγεί τη δουλειά του.
Ήθελα απλώς να φύγουν και οι τρεις.
«Αυτό είναι το θέμα κυρία Σ», είπε ο Κάρολος. «Το αφεντικό μου είπε ότι απορρίφθηκε».
«Λάθος, δε μπορεί να απορριφθεί...», είπα κουνώντας το κεφάλι μου. «Πες του να ξαναδοκιμάσει».
«Έχει ξαναδοκιμάσει», είπε ο Κάρολος καθώς χτύπησε το τηλέφωνό του.
«Ορίστε...», είπε ο Κάρολος καθώς προσπαθούσε να μου δώσει το τηλέφωνό του.
«Θα τον καλέσω εγώ...», είπα, προσπαθώντας να μην αγγίξω τίποτα που είχε αγγίξει ο Κάρολος.
«Ιάσων, τι είναι αυτό που απορρίφθηκε η κάρτα μου;» ρώτησα και χαμογέλασα.
Ο Ιάσων ήταν το αφεντικό τους. Κάναμε δουλειές μαζί του για τόσο καιρό που ήξερα ότι μπορούσε να το λύσει αυτό.
«Κλαίρη, ο Τάσος μου είπε ότι σου έκοψε όλες τις πιστωτικές σου κάρτες».
Βυθίστηκα στην καρέκλα μου. «Δε μπορεί», είπα κουνώντας το κεφάλι μου. «Ήθελε απλώς διαζύγιο. Του το έδωσα και...».
«Δε με αφορά, πλήρωσε τα παιδιά μου αλλιώς αδειάζουν τις τσάντες και αφήνουν την πισίνα ως έχει», είπε ο Ιάσων και μετά έκλεισε το τηλέφωνο.
Πήγα έξω και προς τον Κάρολο. Τα άλλα δύο παιδιά είχαν σταματήσει να δουλεύουν. Αμέτρητες μεγάλες μαύρες τσάντες ήταν ακουμπισμένες κάτω.
«Είπε...» άρχισα να λέω, ελπίζοντας ότι ο Ιάσων δεν τους είχε καλέσει ακόμα.
«Ξέρω τι είπε...», είπε ο Κάρολος. "Έχεις τα λεφτά;".
«Όχι, όχι ακόμα, αλλά έχω ένα...».
«Αδειάστε τα», είπε ο Κάρολος. «Συγγνώμη Κλαίρη, αλλά οι εντολές είναι εντολές».
«Περίμενε!» Φώναξα. «Επιτρέψτε μου να τηλεφωνήσω στον πρώην σύζυγό μου και να το ξεκαθαρίσω, δώστε μου λίγα λεπτά»... παρακάλεσα.
«Τάσο τι στο διάολο γίνεται;»... ρώτησα καθώς ο πρώην σύζυγός μου σήκωνε το τηλέφωνο.
«Υποθέτω ότι οι άνθρωποι του γκαζόν ήρθαν λίγο πριν το πάρτι σου», είπε ο Τάσος.
«Ναι, είναι εδώ και δε μπορώ να τους πληρώσω», είπα κοιτάζοντας έξω από τη γυάλινη πόρτα προς το αίθριο, σε αυτούς που απλώς στέκονταν εκεί και μιλούσαν μεταξύ τους.
«Είπες ότι ήθελες το σπίτι και τα αυτοκίνητα, δεν είπες τίποτα για τη συντήρηση του καθενός. Ήθελες το σπίτι με το μεγάλο γκαζόν, με τα δέντρα και τα λουλούδια, καθώς και τη μεγάλη πισίνα. Τώρα την έχεις, είναι όλα δικά σου!" φώναξε ο πρώην μου στην τηλεφωνική γραμμή.
«Μα τα χαρτιά...», είπα καθώς έγνεψα στα παιδιά έξω.
«Τίποτα στα χαρτιά δε λέει ότι κρατάω τις κάρτες μου στο όνομά σου ή ότι μπορείς να τις χρησιμοποιείς. Εγώ δουλεύω και τα πληρώνω», είπε ο Τάσος. «Αν δεν ήσουν τέτοια σκύλα, μάλλον θα είχα μείνει».
«Γαμιέσαι!» είπα καθώς έκλεισα το τηλέφωνο. «Βαρέθηκα να με αποκαλούν όλοι σκύλα, δεν έφταιγα εγώ που ήταν πολύ χαζοί για να καταλάβουν ή πολύ αδύναμοι για να ακούσουν την αλήθεια».
Ο Τάσος θα έπρεπε να ήταν συνεργάτης στην εταιρεία που δούλευε, αλλά ήταν πολύ δειλός και του φώναζα. Μετά ήθελε διαζύγιο γιατί του φώναξα μπροστά σε έναν από τους πελάτες του. Χρειαζόμασταν ένα μεγαλύτερο μέρος αλλά που να ζητήσει προαγωγή ή αύξηση. Δεν ήμουν σαν την Κάλια. Δεν πίστευα ότι μια γυναίκα έπρεπε να δουλεύει. Ήταν δουλειά του άνδρα να τα παρέχει όλα.
«Μου στέλνει νέα κάρτα...», είπα καθώς έβγαινα. «Πες στο αφεντικό σου ότι όταν έρθει, θα τον εξοφλήσω», είπα χαμογελώντας.
«Ο Ιάσων είπε ότι δε φεύγουμε από εδώ χωρίς πληρωμή, είπε ο Κάρολος.
«Θεέ μου», σκέφτηκα.
«Κοίτα, μπορώ να πάω να κάνω το σπίτι του γείτονά σου και να επιστρέψω σε τρεις ώρες, αν έχεις την πληρωμή τότε είμαστε εντάξει, αλλά αν όχι, τότε πρέπει να ακολουθήσω τις εντολές».
«Δε θα τους το πεις, έτσι;... παρακάλεσα.
Δεν ήθελα οι γείτονές μου να ξέρουν ότι δε μπορούσα να αντέξω οικονομικά χωρίς τον Τάσο.
«Αν δε ρωτήσουν, δεν είναι δική τους δουλειά...», είπε ο Κάρολος.
Έκανε νόημα στα άλλα παιδιά να τον ακολουθήσουν. Είχα τρεις ώρες για να βρω λύση. Η πισίνα φαινόταν φρικτή. Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που καθαρίστηκε. Υπήρχαν φύλλα και σκουπίδια μέσα. Προσπάθησα να σηκώσω μια από τις σακούλες για να δω αν μπορώ να τη μεταφέρω στα σκουπίδια, αλλά θα χωρούσε μόνο μία ή δύο σακούλες ακόμα κι αν το έκανα. Έπρεπε να βρώ λύση! Πήρα τηλέφωνο την αδελφή μου.
«Κάλια!» Είπα καθώς ήξερα ότι η αδερφή μου θα με βοηθούσε.
«Πόσο;» ρώτησε η Κάλια.
Της είπα ξανά το ποσό και σώπασε.
«Σου είπα ότι η αυλή ήταν πολύ μεγάλη, δεν τα χρειαζόσουν όλα αυτά», είπε η Κάλια.
«Μπορείς να με βοηθήσεις;" Ρώτησα.
«Δεν έχω ούτε τα μισά από αυτά στην τράπεζα», είπε η Κάλια.
Η αδερφή μου ήταν ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών, ο σύζυγός της πέθανε και μετά βίας τα έβγαζε πέρα.
«Καταλαβαίνω...», έγνεψα καταφατικά.
«Λυπάμαι Κλαίρη», είπε η Κάλια. «Αν υπήρχε κάτι άλλο, θα το έκανα, αλλά…».
«Μην απολογείσαι... ξέρω», είπα.
Δεν επρόκειτο να χρεοκοπήσω την αδερφή μου. Μπορεί να είμαι σκύλα, δεν ήμουν αδίστακτη όμως. Είχαν περάσει τρεις ώρες και δεν είχα τίποτα. Θα έρχονταν από λεπτό σε λεπτό. «Όχι...», είπα καθώς κοίταξα το τηλέφωνό μου, ήταν το catering. Το άφησα να πάει στον τηλεφωνητή. Φαίνεται ότι η κάρτα μου είχε απορριφθεί και προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μου. "Γαμώτο!" Φώναξα. «θα το ακυρώσω», ανασήκωσα τους ώμους μου. Πριν αρχίσω να παίρνω τηλέφωνα για να ακυρώσω, με κάλεσε η Λίτσα, η γειτόνισσα μου.
«Μόλις είπα σε όλους στη γειτονιά να έρθουν στο πάρτι, αυτό θα ενισχύσει τις πωλήσεις σου», είπε η Λίτσα. «Ξέρω πόσο χρειάζεται για να κάνεις καλή εντύπωση». Η σκύλα ήξερε, Θα της το είπε κάποιος από αυτούς τους εργάτες. «Ευχαριστώ, αλλά...».
«Δε σκέφτεσαι να ακυρώσεις έτσι;... το πρώτο σου πάρτι χωρίς τον Τάσο, πες μου ότι δεν το ακυρώνεις. Μόλις πήρα τηλέφωνο την Πέγκυ...», είπε η Λίτσα.
Η Πέγκυ ήταν η κουτσομπόλα της γειτονιάς. Αν το είπε στην Πέγκυ, δεν υπήρχε περίπτωση να το ακυρώσω. «Όχι ρε πούστη μου...» είπα καθώς είδα τον Κάρολο και το προσωπικό του να έρχονται από τη γωνία. «Πρέπει να φύγω», είπα κλείνοντας το τηλέφωνο.
«Αδειάστε τα», είπε ο Κάρολος, κουνώντας το κεφάλι του καθώς έβγαινα από το σπίτι.
«Περίμενε!» Φώναξα καθώς μάζευαν ήδη μια από τις τσάντες.
«Έχεις τα λεφτά; Αν όχι σταμάτα να σπαταλάς το χρόνο μας», είπε ο μοναδικός λευκός άνδρας.
«Πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος... σωστά;» παρακάλεσα προσπαθώντας να τους κάνω να σταματήσουν ελπίζοντας να καθαρίσω την πισίνα μου και να μεταφέρω τις σακούλες μέχρι να φτάσει το φαγητό εδώ.
«Μετρητά ή κώλο...» είπε ένας από τους μαύρους που ήταν μαζί.
«Τι;» είπα. Δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που μόλις είχε πει.
«Είναι απλό κυρία, μας δίνεις κώλο ή μας πληρώνεις σε μετρητά», είπε ο λευκός άνδρας.
«Σίντ, Βίκτωρα, ηρεμήστε», είπε ο Κάρολος. «Μπορεί να πληρώσει, σωστά;»
«Σωστά», έγνεψα καταφατικά. «Έχω μερικά χρυσά κολιέ και μερικά...».
«Κοσμήματα... τι μας μας πέρασες;» είπε ο Βίκτωρας. «Νομίζει ότι είμαστε παιδάκια, έτσι δεν είναι;»
«Βίκτωρα ηρέμησε», είπε ο Κάρολος. «Δεν πληρωνόμαστε έτσι», είπε ο Κάρολος κουνώντας το κεφάλι.
«Όπως είπαμε, μετρητά ή κώλο. Κάποιοι από τους γείτονές σας τον δίνουν εύκολα», είπε ο Σίντ.
«Ειδικά αυτό το Βαθύ λαρύγγι...», γέλασε ο Βίκτωρας καθώς οι άλλοι χειροκροτούσαν.
«Η Πέγκυ;» Ρώτησα.
«Πηδάμε αλλά δε λέμε», είπε ο Σίντ. «Αν σε γαμούσαμε, θα ήθελες να το πούμε σε όλους;».
«Αδειάστε τις σακούλες, πρέπει να κουρέψουμε άλλα δύο γκαζόν πριν σκοτεινιάσει», είπε ο Κάρολος κουνώντας το κεφάλι του.
«Ωραία, μόνο ένας από εσάς, όμως», είπα. Δε μπορούσα να πιστέψω ότι το είχα πει δυνατά, αλλά ήμουν απελπισμένη.
«Και οι τρεις ή όχι, έτσι Κάρολε;» ρώτησε ο Σίντ.
«Αυτή είναι η συμφωνία», έγνεψε καταφατικά ο Κάρολος.
Δε μπορούσα να τους αφήσω να το κάνουν. Κοίταξα και είδα ότι είχα μόνο δύο ώρες πριν έρθει το catering και μετά άλλη μιάμιση ώρα πριν ξεκινήσει το πάρτι. Η πισίνα μου ήταν ένα χάος, ο χώρος έπρεπε να καθαριστεί και τα έπιπλα της βεράντας ήταν χάλια.
«Σύμφωνοι!» Φώναξα. «Αλλά όχι έξω, δε θέλω να το μάθει κανείς».
Μπήκα μέσα. Αυτοί ακριβώς πίσω μου. «Λοιπόν πώς γίνεται αυτό...» άρχισα να λέω πριν ένας από αυτούς με γονατίσει στο πάτωμα.
«Αυτό δεν το έκανα ούτε με τον πρώην σύζυγό μου...», είπα, κουνώντας το κεφάλι μου καθώς ο Σιντ μου έφερε το καυλί του στο πρόσωπό.
"Σκάσε..." είπε πιάνοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού μου και βάζοντας τον καυλί του στο στόμα μου. Ένιωσα το καυλί του στο στόμα μου και μετά ένα χέρι άρπαξε τον κώλο μου και σήκωσε το φουστανάκι μου.
"Γαμώτο" Φώναξα καθώς μου καρφώθηκε ένα καυλί. Ευτυχώς, δεν ήταν στον κώλο μου. Ένιωθα ότι θα με χώριζε στη μέση. Κοίταξα πίσω και βλέπω το Βίκτωρα να με γαμάει δυνατά. Ποιος φαντάζονταν ότι ένας χοντρός τύπος είχε τόσο χοντρό καυλί; Ήταν άσχημος, αλλά το καυλί του έκανε θαύματα μέσα μου.
«Έτσι σκύλα!» είπε ο Σιντ, πιάνοντας το κεφάλι μου και άρχισε να γαμάει το στόμα μου. Δεν το ήξερε κανείς, αλλά μικρή ήμουν μεγάλη τσιμπουκλού και ένα από τα παρατσούκλια μου τότε ήταν "βελούδινο στόμα". Μπορούσα να κάνω έναν άντρα να χύσει σε δευτερόλεπτα. Ήταν ώρα να κάνω τα μαγικά μου. Ξεκίνησα πρώτα με το Σιντ. Άρχισα να ανταποκρίνομαι κάνοντας τα δικά μου.
«Αυτό είναι», είπε ο Σιντ, χαμογελώντας. «Γουστάρει, κοίτα την».
Δεν το γούσταρα. Ήθελα να τελειώσει. Άρχισα να σπρώχνω πίσω στο χοντρό πούτσο του Βίκτωρα. Ενώ ήταν παχύ, ήταν πολύ πιο κοντό από αυτό του Τάσου και μπορούσα εύκολα να το κουμαντάρω.
«Ας της βουλώσουμε όλες τις τρύπες», είπε ο Βίκτωρας καθώς με σήκωσε και γλίστρησε από κάτω μου.
Τότε ήταν που ο ήσυχος μέχρι εκείνη την ώρα Κάρολος ήρθε πίσω μου.
«Όχι, όχι από εκεί», είπα καθώς ακούμπησε το καυλί του στον κώλο μου.
Ούρλιαξα καθώς έσπρωξε το καυλί του στον κώλο μου. Είχαν περάσει χρόνια από τότε που είχα τρεις πούτσες μέσα μου. Τελευταία φορά δε μπορούσα να περπατήσω για μέρες. Με γαμούσαν εναλλάξ. Ευτυχώς κανένας τούς δεν είχε μεγάλη πούτσα ούτε μεγάλη αντοχή. Μετά από μια ώρα με είχαν χύσει όλοι και είχαν βγει για δουλειά.
Ανέβηκα πάνω, ξέπλυνα τα χύσια τους από τις τρύπες μου, το πρόσωπο και τα βυζιά μου. Κατέβηκα ντυμένη για την περίσταση. Το φορτηγό του catering έφτασε. Ήταν πολύ πιο επαγγελματίες. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να υπογράψω ένα χαρτί που έλεγε ότι θα τους πλήρωνα στο τέλος της εβδομάδας, κάτι που ήταν εφικτό αν η νύχτα πήγαινε καλά. Έστησαν τα τραπέζια αφού τα παιδιά τελείωσαν το χώρο της πισίνας.
Όλα φαίνονταν υπέροχα. Έβγαλα την τσάντα του μακιγιάζ μου. Είδα τα παιδιά να μαζεύουν βαλίτσες και τους έγνεψα. «Ευχαριστώ, παιδιά», και χαμογέλασα.
«Την ίδια ώρα, την επόμενη εβδομάδα;» ρώτησε ο Κάρολος.
«Ναι...», χαμογέλασα καθώς είδα μερικές γυναίκες του catering να κοιτάζουν τα κραγιόν.
"Ίδια πληρωμή;" ρώτησε ο Σιντ.
«Όχι, σίγουρα όχι», είπα κουνώντας το κεφάλι μου. «Κάρολε μια στιγμή. Γύρνα στις εννιά, μόνο εσύ...» του ψιθύρισα και του έκλεισα το μάτι φέυγοντας καθώς άρχισαν να φαίνονται κάποιοι από τους καλεσμένους μου.
«Καλώς ήλθατε...», είπα δυνατά καθώς μαζεύονταν οι καλεσμένοι μου.
