Λίγα λόγια γι’ αυτήν, για τη γυναίκα μου που έγινε και η αιτία να βρίσκομαι εδώ σε αυτή την παρέα. Θα την παρουσίαζα ως μια όμορφη γυναίκα, 42 ετών, με καστανόξανθα μακριά μαλλιά, μετρίου αναστήματος και ένα σώμα που το χαρακτηρίζουν οι όμορφες καμπύλες της και το πλούσιο στήθος, μια κλασική Ελληνίδα γυναίκα με κάποια περιττά κιλά αλλά όμορφα διαμορφωμένα στο σώμα της, μια γυναίκα που της αρέσει να φροντίζει τον εαυτό της, μια γυναίκα που της αρέσει να ντύνεται όμορφα, όχι απαραίτητα προκλητικά αλλά να βρίσκει τρόπο να γίνεται ελκυστική.
Μέχρι και πριν δύο χρόνια πίστευα πως όλα πήγαιναν καλά μεταξύ μας, πότε δε μου έδωσε δικαίωμα να ζηλέψω η και να κάνω διάφορες σκέψεις για την Μαρίνα, ότι ίσως κάτι τρίτο να υπάρχει, ότι υπάρχει έστω η πιθανότητα να μην μου είναι πίστη, απολύτως κανένα σημάδι, καμία υποψία, μέχρι να έρθει εκείνος ο Δεκέμβρης που ήρθαν όλα πάνω κάτω στη ζωή μας.
Όλα ξεκίνησαν όταν επέστρεψα από εκείνο το ταξίδι στην επαρχία. Εδώ και χρόνια διατηρώ μια επιχείρηση τροφοδοσίας καταστημάτων η οποία πηγαίνει πάρα πολύ καλά ευτυχώς και εκεί οφείλεται κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος η πολύ άνετη οικονομική μας κατάσταση. Εκείνο το διάστημα, όπως και σε κάθε άλλο ταξίδι το συνηθίζαμε να με αντικαθιστά στην εταιρεία η Μαρίνα. Ποτέ όσες φορές χρειάστηκε να λείψω δεν πήγε κάτι στραβά, πάντα τα έβγαζε πέρα και με πολύ καλά αποτελέσματα, μόνο που αυτή τη φορά και σε αυτή μου την απουσία όλα ήταν ένα λάθος, ένα μοιραίο λάθος που έπρεπε να συμβεί για να βρεθώ αντιμέτωπος με την πικρή πραγματικότητα.
Ήταν αργά. Το βράδυ με έβρισκε ακόμα στο γραφείο για κάτι τελευταίες εργασίες, όταν ήρθε εκείνη η στιγμή που αποφάσισα να κάνω εκείνο τον έλεγχο ρουτίνας στο υλικό από τις κάμερες ασφαλείας και συγκεκριμένα στην κρυφή κάμερα του γραφείου που την ύπαρξη της γνώριζα μόνο εγώ, μια κάμερα που τοποθετήθηκε όχι για την παρακολούθηση της συζύγου αλλά για τις κλοπές που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν στην εταιρεία.
Ξεκίνησα να βλέπω το υλικό χωρίς να δίνω η αλήθεια και πολύ σημασία όλα έμοιαζαν να είναι απολύτως φυσιολογικά όπως κάθε άλλη φορά. Έτσι φαινόταν αρχικά όμως η συνέχεια θα με έφερνε μπροστά σε πάρα πολύ δυσάρεστα ευρήματα που ειλικρινά ευχόμουν και θα προτιμούσα να ήταν κάποια κλοπή πάρα αυτό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω μετέπειτα.
Η ώρα στην κάμερα έδειχνε 01:00 το βράδυ καθώς την έβλεπα να μπαίνει μέσα στο γραφείο μου. Φαινόταν καλοντυμένη στολισμένη και περιποιημένη. Φορούσε εκείνο το μαύρο φόρεμα που προτιμά σε επίσημες μας εξόδους. Όπως ήταν φυσικό όλο αυτό δε μου καθόταν και ιδιαίτερα καλά και με απορίες που δεν έβρισκα απαντήσεις, ακουμπισμένη στο γραφείο την έβλεπα να μιλά στο κινητό, να συζητά με κάποιον ή κάποια, ήταν μια κλήση λίγων μόνο δευτερόλεπτων. Καταστάσεις περίεργες, πολύ σύντομα όμως όλα θα ξεκαθάριζαν με το πιο σοκαριστικό τρόπο. . . .
Η στιγμή που εμφανίστηκε στην οθόνη και μπροστά στα μάτια μου, ήταν μια στιγμή που θα μου μείνει αξέχαστη. Μια μαχαίρια, να αντικρίζω τον καλύτερο μου φίλο και κουμπάρο μου μαζί με τη γυναίκα μου. Την πλησίασε και χωρίς δεύτερη σκέψη την πήρε στην αγκαλιά του, τη φίλησε και αμέσως τα δύο του χέρια προσγειωθήκαν με δύναμη στον κώλο της και την τράβηξε πάνω του. Αυτή έδειχνε να είναι τόσο παραδομένη, να το απολαμβάνει γαντζωμένη πάνω του και εγώ να βρίσκομαι σε μια φάση που λες "τι γίνεται ρε πούστη μου εδώ"...
Με μια απότομη κίνηση της σηκώνει το φόρεμα, έβλεπα την γυναίκα μου και δεν το πίστευα. Τόσο πρόστυχη, τόσο ελκυστική όπως δεν την έχω δει ποτέ μου ήταν αδύνατο να το διανοηθώ καν, να φορά μαύρες ψηλές κάλτσες και ένα κομμάτι μαύρο ύφασμα που μόνο με εσώρουχο δεν έμοιαζε και ο υπέροχος κώλος της σε πρώτο πλάνο. Ήταν υπέροχη, δε μπορούσα να μην το παραδεχτώ πάρα την οργή που με είχε κυριεύσει. Πλέον τη χούφτωνε με δύναμη, τα δάχτυλα του φαινόταν μπηγμένα στα κωλομέρια της, τιναζόταν ολόκληρη κάθε φορά στα σκαμπίλια, στις σφαλιάρες που τις έδινε στον κώλο και αυτή έδειχνε να τρελαίνεται, να το απολαμβάνει τόσο μα τόσο πολύ.
Δεν υπήρχε συναίσθημα, δεν υπήρχε ίχνος έρωτα πάρα μόνο μια απίστευτη αμοιβαία σεξουαλική επιθυμία. Ήθελε τόσο πολύ να γαμηθεί και αυτό ήταν πολύ εμφανές και ξεκάθαρο. Αυτό που έβλεπα μπορεί να με πονούσε πολύ να με εξόργιζε απίστευτα, όμως το να κρύψω την καύλα μου ήταν κάτι που δεν κατάφερα να ελέγξω, ήταν αδύνατο! Ήταν κυριαρχικός μαζί της, την έσπρωξε κάτω, τη γονάτισε, την είχε εκεί γονατιστή να τον κοίτα και χωρίς να χάσει ευκαιρία της πρόταξε εκείνο τον μεγάλο πούτσο μπροστά της. Ένοιωσα μειονεκτικά, δε μπορούσα να συγκριθώ μαζί του.
Ήταν άγριος με τη γυναίκα μου, την τσιμπούκωνε, της γαμούσε κυριολεκτικά το πρόσωπο, το στόμα, τα χείλη, έδειχνε τρελαμένη και τρελά καυλωμένη. Τον έγλειφε παντού ξανά και ξανά σαν μια αχόρταγη πουτάνα, αδιανόητες και απίστευτες σκηνές και όμως εγώ καύλωνα πολύ, καύλωνα να την βλέπω έτσι, μια ανεξέλεγκτη κατάσταση να τη βλέπω με άλλον και εγώ να τον παίζω.
Τη σήκωσε όρθια και εκεί, στο δικό μου γραφείο, έβλεπα τον καλύτερο μου φίλο, τον κολλητό μου, να ετοιμάζει τη γυναίκα μου για τον πούτσο του και την πουτάνα γυναίκα μου έτοιμη να γαμηθεί. Την έβαλε να στηρίζεται στο γραφείο και σε όρθια στάση. Η πουτάνα στήθηκε με τον κώλο ψηλά, άνοιγε τα πόδια και αυτός χωρίς να χάσει χρόνο της τον κάρφωσε με δύναμη. Με απίστευτη μανία σφυροκοπούσε το μουνί της. Γαμούσε την γυναίκα μου και την ξέσκιζε δυνατά. Έβλεπα το κορμί της να πάλλεται, να της κράτα με το χέρι τα μαλλιά και ταυτόχρονα να την καρφώνει με τον πούτσο του. Αυτή να τρελαίνεται, να τινάζεται σε κάθε είσοδο και να γαμιέται εκεί σαν πουτάνα, σαν καργιόλα και το απολάμβανε, το γούσταρε πολύ, όπως το γούσταρα κι εγώ να τη βλέπω.
Δεν άντεξα και τελείωσα μέσα στην παλάμη μου. Όταν ήρθε εκείνη η στιγμή που την έριξε στο πάτωμα και την ξέσκιζε πεσμένη στα τέσσερα, που την έκανε να ουρλιάζει, να χτυπιέται από καύλα και ηδονή, ο οργασμός της ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί, κάτι το ανεπανάληπτο. Ειδικότερα τη στιγμή εκείνη που ο καλύτερος μου φίλος άδειαζε, που έχυνε μέσα στη γυναίκα μου, μέσα στο μουνί της και αυτή να σπαρταρά παραδομένη να φωνάζει δυνατά στο ξέσκισμα από το γαμιά της.
Μου πήρε πολλές ώρες να συνέλθω, ήταν μια πολύ δύσκολη νύχτα, εκείνο το βράδυ. Δε μπόρεσα να επιστρέψω σπίτι, να την αντικρίσω, να της μιλήσω, να τη βρίσω η να την αγγίξω έστω. Ήταν κάτι πέρα από τις δυνάμεις μου όλο εκείνο που είχα βιώσει, ακατανόητο, αδιανόητο... γιατί φτάσαμε ως εδώ, τι έφταιξε, και άλλες πολλές τέτοιες απορίες είχαν τρελάνει το μυαλό μου χωρίς καν να μπορώ να βρω απαντήσεις. Έπρεπε να περάσουν πάρα πολλές μέρες για να βρω το κουράγιο να της μιλήσω και να παρθούν κάποιες πολύ σημαντικές αποφάσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου