Η καραντίνα που έζησα

 Είμαι η Κατερίνα, μια παντρεμένη γυναίκα 45 ετών που αποφάσισε μετά από πολλά χρόνια στο χώρο αυτόν να μοιραστεί και αυτή κάτι που θέλει να βγάλει από μέσα της, μια εμπειρία και μια κατάσταση που βίωσε, που όσο και αν προσπάθησε δε βρήκε ποτέ το θάρρος και να το μοιραστεί με κάποιον δικό της άνθρωπο.

Όλα ξεκίνησαν το τελευταίο διάστημα πριν το μοιραίο εκείνο βράδυ, όταν και χωρίς καμία διάθεση να προκαλέσω η και να δώσω ακόμα κάποιο δικαίωμα άρχισα να αντιλαμβάνομαι ένα ενδιαφέρον που ξέφευγε της οποίας γνωριμίας είχαμε. Λίγο ο τρόπος που με κοιτούσε, λίγο τα βλέμματα του πάνω μου, ξεκίνησε να γίνεται μια άβολη κατάσταση. Σίγουρα ορισμένες φορές με κολάκευαν, δε θα το κρύψω, σα γυναίκα μου άρεσε όλο αυτό. Όμως υπήρχαν και κάποια όρια που δεν θα έπρεπε να ξεπεραστούν ποτέ... Ήταν ο γιος της καλύτερης μου φίλης, ένα άτομο που δε μπορούσα καν να διανοηθώ ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάτι το διαφορετικό μεταξύ μας πέρα από αυτό το οποίο είχαμε στα όσα χρόνια τον γνωρίζω.

Ως γυναίκα και σύζυγος, στα όσα χρόνια είμαι παντρεμένη, ποτέ μα ποτέ δεν έτυχε να θελήσω κάτι ξένο. Φαντασιώσεις σίγουρα υπήρχαν όπως σε κάθε άλλη γυναίκα άλλωστε, το μυαλό μου μπορεί να ταξίδευε και να έπαιζε διαφορά παιχνίδια αλλά πάντα ήμουν πίστη και δεν προκαλούσα την τύχη μου. Το προσπάθησα πάρα πολύ μα τελικά όπως και αποδείχτηκε δεν τα κατάφερα...

Εκείνο το αξέχαστο χειμωνιάτικο βράδυ που ξεκίνησαν όλα με έβρισκε για άλλη μια φορά στο σπίτι της φίλης μου. Ήταν από εκείνες τις πρώτες βραδιές καραντίνας με κρασάκι και Netflix στον καναπέ. Όλα θα κυλούσαν όπως πάντα όπως κάθε άλλη φορά, έτσι πίστευα μέχρι τη στιγμή εκείνη που βρέθηκε στην παρέα μας και ο γιος της, να κάθεται μαζί μας και συγκεκριμένα δίπλα μου.

Ήταν κάπου εκεί στην μέση της ταινίας όταν και βρέθηκα σε μια πολύ δύσκολη και πρωτόγνωρη για εμένα κατάσταση, να βρίσκεται πάρα πολύ κοντά μου, να τον νοιώθω και να αντιλαμβάνομαι έκπληκτη δειλά-δειλά το χέρι του να με αγγίζει και να βρίσκεται πάνω στο μπούτι μου, εκεί κάτω από εκείνη την κουβέρτα όπου υπήρχε πάνω μας, εκεί ξεκίνησε μια κατάσταση πέρα από κάθε λογική.

Θόλωσα, ταράχτηκα με την κίνηση αυτή, έβλεπα τη φίλη μου να έχει μισοκοιμηθεί κι εγώ να μην ξέρω πως να αντιδράσω. Προσπάθησα να το αποφύγω διακριτικά όμως συνέχισε να έχει το χέρι του εκεί στο μπούτι μου να με αγγίζει και να με χαϊδεύει απαλά, ήταν ανέκφραστος και καρφωμένος στην οθόνη. Τον κοίταξα και το μόνο που κατάφερα ήταν να μου ξεφύγει ένα όχι σταματά κοιτώντας τον, όμως δεν αποδείχτηκε ποτέ αρκετό.

Συνέχιζε απτόητος και χωρίς την πολύ πειστική μου άρνηση, πολύ σύντομα βρέθηκα σε μια θέση που δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα μπορούσα ποτέ να βρεθώ και με το συγκεκριμένο άτομο. Όσο και αν προσπάθησα δε μπόρεσα να το διαχειριστώ, βρέθηκα να έχω αφεθεί και χωρίς δισταγμό και ίχνος ντροπής να τον αφήνω να με εξερευνά, να με χαϊδεύει και να με τρίβει εκεί χαμηλά και ανάμεσα στα πόδια μου που δεν κατάφερα και ίσως να μην ήθελα τελικά να τα κρατήσω κλειστά.

Αφέθηκα ολοκληρωτικά, με κομμένη την ανάσα και προσπαθούσα να πνίξω την απίστευτη καύλα που μου είχε προκαλέσει αυτός ο νέος, χωρίς την παραμικρή εκ μέρους μου αντίσταση και βρέθηκα πολύ σύντομα σε μια αδιανόητη θέση, να βρίσκονται μέσα μου τα δάχτυλα του, μέσα από το λεπτό ύφασμα του κολάν, και μέσα πλέον στο υγρό μουνί μου, το έβαζε απαλά αργά και έτρεμα, έλιωνα με κάθε είσοδο, το κάρφωνε μέχρι να τερματίσει και εγώ καύλωνα, και καύλωνα απίστευτα πολύ.

Μέσα σε δύο λεπτά με τελείωσε, έχυνα εκεί αθόρυβα και έντονα χωρίς να μπορώ όσο και αν ήθελα να φωνάξω να ουρλιάξω δυνατά, με έκανε να χύσω όπως ποτέ άλλοτε με τα δάχτυλα του να βρίσκονται καρφωμένα μέσα μου και εγώ να τρέμω παραδομένη στο πλάι του.

Όλα είχαν θολώσει στο μυαλό μου, βρισκόμουν σε μια φάση να προσπαθώ να βρω τις ανάσες μου και να μπορέσω να καταλάβω στο τι έχει μόλις συμβεί μα ήταν αδύνατο. Άρπαξε το χέρι μου και χωρίς καμία απολύτως αντίσταση πολύ σύντομα βρέθηκα να έχω στο χέρι μου, έναν πούτσο σκληρό και απίστευτα μεγάλο.

Με την καθοδήγηση του τον άγγιζα τον χάιδευα με τα δάχτυλα μου και τον ένοιωθα να σιγοτρέμει και να σκληραίνει στο χέρι μου. Αυτό με καύλωνε, με τρέλαινε ακόμα περισσότερο, η κατάσταση είχε ξεφύγει εντελώς από κάθε έλεγχο και ήταν χωρίς καμία λογική.

Το ξύπνημα τις φίλης μου, το άκουσμα της φωνής της με πάγωσε. Ταράχτηκα βλέποντας τη, μαζεύτηκα και τραβήχτηκα τρομοκρατημένη, ίσως να κατάλαβε ίσως πάλι και όχι, δεν ήμουν σίγουρη και ένας πανικός με κατέλαβε εκείνη την στιγμή. Ήταν σαν να ξύπνησα από ένα όνειρο, που όμως τελικά όσο και να ήθελα να ήταν, ήταν πέρα για πέρα πραγματικό και αυτό με έκανε να το βάλω στα πόδια διακριτικά. Ντράπηκα που αφέθηκα έτσι και δε μπόρεσα να βάλω ένα στοπ.

Γύρισα στο σπιτικό μου με ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μια ο πανικός, η ντροπή και από την άλλη η ευχαρίστηση, η καύλα που μου χάρισε αυτός ο νέος. Όσο και αν ήθελα να το κρύψω ένοιωθα ακόμα καυλωμένη, όσο και αν προσπαθούσα να το βγάλω απ’ το μυαλό μου δεν κατάφερα καθόλου να μη σκέφτομαι το καυλί εκείνο που είχα στο χέρι μου και πως με έκανε να χύνω σαν τρελή στα δάχτυλα του...

Έπρεπε όμως να με επαναφέρω στην τάξη, στη ρουτίνα που με περίμενε. Ήταν ένα λάθος και δεν ξέρω πραγματικά αν το ήθελα αυτό τελικά.

ΥΓ.
Ήταν η πρώτη προσπάθεια να γράψω ένα μέρος από αυτά που βίωσα και να μοιραστώ ότι έζησα που ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Συγχωρήστε με για όποια λάθη, άλλωστε δε φημίζομαι για την συγγραφική μου ιδιότητα.