Ήταν μια καλοκαιρινή βραδιά, στα τέλη Αυγούστου, με έντονο βοριαδάκι μετά από τους καύσωνες, που περάσαμε. Συνέχιζα να περνάω τις μέρες μου στο εξοχικό μας, μόνη μου πάντα τις καθημερινές, με περιστασιακές συναντήσεις με την Έφη, τη Βάνα, τη Μαρινούλα και όταν ξέφευγα από εδώ με τον κ. Νίκο. Ένα έντονο ερωτικά καλοκαίρι, με παρμένη πλέον την απόφαση να παραμείνω Ελλάδα για τη συνέχεια, είτε αφήνοντας το μεταπτυχιακό για αργότερα, είτε ξεκινώντας κάποιο κύκλο με εξ αποστάσεως μάθηση σε κάποιο Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό.
Εκείνο το βράδυ είχα επισκεφθεί την Έφη στο σπίτι της, μετά από πρόσκληση από τους γονείς της για φαγητό. Είχα φορέσει το ροζ φορεματάκι μου, αυτό που είναι εδώ στις φωτογραφίες μου στο Άλμπουμ 3, αφού χωρίς να παύει να είναι εντελώς καλοκαιρινό (μίνι, γυμνοί ώμοι και πλάτη), είχε και τα ψιλά μανικάκια, ιδανικό για το βοριαδάκι και το βραδινό της περίστασης.
Ο Γιάννης, ο πατέρας της Έφης και περιστασιακός εραστής μου δύο φορές τα τελευταία χρόνια (ιστορίες… Στα γενέθλια της Έφης, Δεν έπρεπε και όμως ξανάγινε), όλο το βράδυ δεν έπαυε, όταν δεν ήταν η γυναίκα του μπροστά και παρά την παρουσία της Έφης την περισσότερη ώρα, να με γδύνει με τα μάτια του και να κάνει φιλοφρονήσεις. Ευτυχώς ούτε η Έφη ήξερε κάτι για το τι είχε συμβεί με τον πατέρα της, ούτε κι εκείνος για την πολυετή σχέση μου με την Έφη. Έτσι όλοι χαμογελούσαμε αμήχανα, όταν τα έλεγε αυτά και μέχρι εκεί.
Όταν πήγε μεσάνυχτα και ετοιμάστηκα για να φύγω ο Γιάννης πετάχτηκε… «θα πάω εγώ την Έφη σπίτι της, γιατί είναι αργά». Ήταν και για μένα αργά για να αντιδράσω και θύμωσα, που δεν είχα πάρει το αυτοκίνητο μου για να έρθω εδώ απόψε. Ήξερα, φοβόμουν (;), ότι θα μου γκρίνιαζε στη διαδρομή γιατί τον αποφεύγω, γιατί δεν ξανακάναμε κάτι ή ακόμη χειρότερα (;) θα προσπαθούσε να μου την πέσει. Στη σκέψη αυτή γύρισα και κοίταξα την Έφη, ελπίζοντας να έρθει κι εκείνη παρέα, αλλά δε μπορούσα να πω κάτι περισσότερο, γιατί δεν ήθελα να δημιουργηθούν υποψίες. Δεν προσφέρθηκε να έρθει, άρα θα ήμουν μόνη με το Γιάννη.
Βολεύτηκα στο αυτοκίνητό του στη θέση του συνοδηγού και φόρεσα την ζώνη. Το κοντό μου φορεματάκι σηκώθηκε ακόμη περισσότερο, μετά βίας κάλυπτε τώρα το κόκκινο στρινγκάκι που φορούσα από κάτω, χωρίς σουτιέν φυσικά. Άφησα το τσαντάκι μου στο πίσω κάθισμα και δε μιλούσα, λίγο ζαλισμένη από το ποτό, λίγο αναπολώντας το παρελθόν μου με τον Γιάννη.
Το ονειροπόλημα σταμάτησε! Η δεξιά παλάμη του Γιάννη στο αριστερό μου μπούτι και το απαλό χάδι του στο επάνω και στο εσωτερικό μπούτι μου. Ανατρίχιασα.
- Όχι Γιάννη! Μη γυρίζουμε πίσω, ψέλλισα.
- Μάλλον ξέχασες την τελευταία σου υπόσχεση, μου χτύπησε. Είχες πει ότι δε θα ξανά εξαφανιστείς.
- Δεν ήταν σωστό Γιάννη! Ήταν ένα πάθος της στιγμής, είσαι παντρεμένος, πατέρας της κολλητής μου (που να ήξερε τι παραπάνω).
- Ναι είσαι πάθος μικρή μου, για όποιον σε γνωρίζει και για μένα, που είμαι ερωτευμένος με το κωλαράκι σου ακόμη περισσότερο.
Όλη την ώρα, που μου έλεγε όλα αυτά, το χέρι του με χάιδευε όλο και πιο ψηλά και τώρα τα δάχτυλά του άγγιζαν το πλημμυρισμένο μουνάκι μου πάνω από το στρινγκάκι μου. Είχε βγει από τη διαδρομή για το σπίτι μου και είχε παρκάρει το αυτοκίνητό του στο στενάκι δίπλα στην παραλία, που αυτήν την ώρα ήταν εντελώς ερημικό.
Έλυσε τη ζώνη του, χωρίς να λύσει την δική μου, και έσκυψε και άρχισε να με φιλά στο λαιμό και στον γυμνό ώμο μου. Το χέρι του είχε παραμερίσει τώρα το στρινγκάκι και τα δύο του δάχτυλα είχαν συλλάβει ανάμεσα τους την κλειτορίδα μου και τη βασάνιζαν. Βόγκηξα. Όποτε με είχε ξεμοναχιάσει, έβρισκε πάντα τον τρόπο να με τρελάνει, να με κάνει να νιώθω αδύναμη και παραδομένη. Συνέχισε να με φιλά και με το άλλο του χέρι τράβηξε τον φιόγκο από το φορεματάκι, τον έλυσε και μια κίνησή του το φόρεμα βρέθηκε στη μέση μου, με τα στήθη μου ολόγυμνα στο πρόσωπό του. Άλλαξε στόχο και τα χείλη και τα δόντια του από το λαιμό και τον ώμο μου βρέθηκαν πάνω στις ρώγες μου.
- Θα αργήσουμε Γιάννη! Τι θα πεις στο σπίτι σου, θα σε ρωτάει η Αθηνά… προσπάθησα να τον σταματήσω, αν και δεν είμαι σίγουρη τι ήθελα πια.
- Δε με νοιάζει τίποτε μικρή μου! Μόνο να χύσω μέσα στις τρυπούλες σου που μου έλειψαν.
Ο πληθυντικός, που χρησιμοποίησε, με προϊδέασε τι είχε στο μυαλό του κι ας ήμασταν στον δρόμο. Ήμουν μισόγυμνη – γυμνή από την μέση και πάνω και δεν τον ένοιαζε τι δικαιολογία θα έλεγε σπίτι του. Μόνο το πάθος του, η καύλα του να με πάρει τον ενδιέφερε τώρα. Κι εμένα μάλλον το ίδιο. Μου έλυσε την ζώνη και μου είπε να βγω από το αυτοκίνητο.
- Όχι, μη ντύνεσαι… με διέταξε απότομα, όταν πήγα να ξαναφτιάξω το φόρεμα μου στο στήθος μου.
Δεν τόλμησα να παρακούσω. Βγήκα από το αυτοκίνητο με το πάνω μέρος από το φορεματάκι μαζεμένο στη μέση μου, κοιτάζοντας γύρω – γύρω μην εμφανιστεί κανείς. Ευτυχώς ήταν όλα ερημικά. Ένιωσα το Γιάννη πίσω μου να με σπρώχνει πάνω στο καπό του αυτοκινήτου του. Το στήθος μου τρίφτηκε πάνω στη λαμαρίνα, πιεσμένο από το χέρι του στην πλάτη μου, που με κρατούσε διπλωμένη στο αυτοκίνητο.
Το άλλο του χέρι ανασήκωσε το φορεματάκι μου μέχρι τη μέση μου και χούφτωσε το γυμνό μου κώλο. Μόνο το στρινγκάκι είχε μείνει στη θέση του.
- Γιάννη μπορεί να μας δουν! Τι κάνεις;
- Μη μιλάς!
Δε μπόρεσα να καταλάβω πόσα χέρια είχε και ένιωσα το στρινγκάκι μου να είναι παρελθόν. Το είχε σκίσει. Μπορούσε να συμβαίνει αυτό στη μέση του δρόμου, έστω και ερημικού δρόμου; Να με έχει με το φόρεμα τυλιγμένο στη μέση, ολόγυμνη, γερμένη στο καπό του αυτοκινήτου;
Μπορούσε… ήταν η απάντηση, αφού ένιωσα τον πούτσο του να μπαίνει στο ανυπεράσπιστο μουνάκι μου και να με σφυροκοπάει. Πήγαινα κι ερχόμουν γυμνή πάνω στο καπό με το Γιάννη να ζουλάει με το δεξί του χέρι το στήθος μου και με το αριστερό τον κώλο μου.
Ο βοριάς που φυσούσε έμπαινε κι αυτός στις τρυπούλες μου και με έκανε να ανατριχιάζω στο βίαιο γαμήσι του Γιάννη, στα όρθια. Βόγκηξα, όταν το χέρι στο στήθος μου έστριψε με βία τη ρώγα μου, τραντάχτηκα και άρχισα να χύνω χωρίς έλεγχο, αδιαφορώντας ποιος το έκανε αυτό και που ήμασταν, αδιαφορώντας για όλα. Κι εκείνος δεν κρατήθηκε και βγαίνοντας από μέσα μου, αφού είχε σιγουρευτεί, ότι έχυσα, άρχισε να με χύνει ανάμεσα στον κώλο και την πλάτη.
Είχα μείνει με τα χέρια απλωμένα στο καπό του αυτοκινήτου, αδύναμη ακόμη και να σηκωθώ και να ντυθώ. Τα χέρια του ζούλαγαν τον κώλο μου, τον χάιδευαν, τον άνοιγαν, τον έσπρωχναν και μετά τα δάχτυλά του άρχισαν να μπαίνουν λίγο – λίγο πίσω μου. Δεν είχε τελειώσει, ότι σχεδίαζε για μένα για εκείνο το βράδυ.
- Τι κώλος μωράκι μου! Αν ήξερες πόσες φορές έχω χύσει για πάρτη του Μαράκι μου!
Θυμόμουν τις άλλες δύο φορές που είχα κάνει έρωτα! Και τις δύο για τον κώλο μου μίλαγε και εκεί έχυνε με όλο του το πάθος. Ήταν προφανές, ούτε απόψε θα γλίτωνα να τον νιώσω καυτό μέσα μου, εξ άλλου έβλεπε ότι δεν είχα ακόμη καν ανασηκωθεί από τη στάση παράδοσης στο καπό του αυτοκινήτου του.
Του ξανασηκώθηκε κι ένιωσα τα δάχτυλά του να βγαίνουν από πίσω μου και τον πούτσο του να παίρνει θέση στην είσοδο της ήδη χαλαρωμένης από τα υγρά του δάχτυλα πίσω τρυπούλας μου.
Έσπρωξε και λίγο – λίγο άρχισε να σκίζει και πάλι τον κώλο μου, που τόσο ποθούσε. Έμπαινε όλο και πιο βαθιά, ανοίγοντάς με όλο και περισσότερο. Είχε ήδη γίνει και πάλι τόσο σκληρός και βίαιος, με τα χέρια του να μου ανοίγει τον κώλο και το κορμί του να πηγαινοέρχεται μέσα μου. Έτρεμα ολόκληρη, δάγκωνα τα χείλη μου να μη βγάλω κραυγές απόλυτης καύλας και ακουστούμε και γίνουμε βούκινο στην περιοχή από περαστικούς. Εκείνος ψιθύριζε διάφορα, είχε χάσει κάθε έλεγχο, έλεγε διάφορα προστυχόλογα και «κοσμητικά» επίθετα (πουτανάκι, μουνάρα, σε ξεσκίζω καύλα μου κλπ), αλλά δεν είχα την δύναμη να διαμαρτυρηθώ, τα δεχόμουν όλα. Εξ άλλου τι διαμαρτυρία να προβάλω στον άντρα, που έπαιρνε χωρίς έλεος για τρίτη φορά τον κώλο μου και ποτέ δεν είχα βρει το κουράγιο τον σταματήσω;
Τον ένιωσα να έρχεται στην κορύφωση και ένιωσα το καυτό σπέρμα του μέσα μου.
- Χύνω Μαράκι μου! Γλυκιά μου πουτανίτσα! Χύνω μέσα στο κωλαράκι σου!
Τα χείλη του άρχισαν να με δαγκώνουν στο σβέρκο και στο λαιμό, ενώ το κορμί του ακόμη τιναζόταν μέσα μου. Τα χέρια του με είχαν πιάσει από τους ώμους και με τράβαγαν πάνω στον πούτσο του σαν να προσπαθούσε να τον χώσει πιο βαθιά μέσα μου. Βόγκηξα κι ένιωσα το μουνάκι μου, που ακουμπούσε γυμνό στο καπό να ξαναχύνει, απλά τρίβοντας το πάνω στο κρύο μέταλλο.
Είχε περάσει ήδη καμία ώρα. Αναρωτιόμουν τι θα έβρισκε να πει σαν δικαιολογία σπίτι του. Κατέβασα το φόρεμα μου, γυμνή από κάτω, αφού το στρινγκάκι είχε εξαφανιστεί, σκισμένο και παρασυρμένο από τον αέρα και έφτιαξα το φόρεμα πάλι στο στήθος μου. Σε δύο λεπτά ήμουν στο σπίτι μου. Με φίλησε άγρια στα χείλη, ζούληξε το στήθος μου αχόρταγα για τελευταία φορά για απόψε και μαρσάρισε επιστρέφοντας.
Είχε γίνει κι αυτό, είχα αφεθεί να με γαμήσουν μέσα στο δρόμο, παραδομένη στο παράνομο πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου