Το πουτανάκι τους (1ο μέρος)

 Ήταν αργά. Γυρνούσα με τις φίλες μου από ένα πάρτι που είχα πάει πρόσφατα, καλεσμένη από έναν πρόσφατο μου φίλο από τη Νομική Αθήνας.

Ήταν αργά. Γυρνούσα με τις φίλες μου από ένα πάρτι που είχα πάει πρόσφατα, καλεσμένη από έναν πρόσφατο μου φίλο από τη Νομική Αθήνας. Όντας πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου, ήμουν προσκεκλημένη σε όλα τα πριβέ πάρτι της σχολής, γεγονός που έκανε και πολλές άλλες κοπέλες να προσπαθούν να με κάνουν παρέα, έτσι ώστε να τις παίρνω μαζί μου. Χτυπάει το τηλέφωνο, Το σηκώνω και είναι ο φίλος μου.

 

- Γιατί έφυγες τόσο νωρίς; Ρωτάει εμφανώς μεθυσμένος με δυνατή μουσική να παίζει στο βάθος.

 

- Πήγε αργά και νυστάζω, άλλωστε αύριο έχουμε μάθημα το πρωί. Ίσως θα έπρεπε να το σπάσετε και εσείς

 

- Έλα ρε Χριστινάκι, αφού ξέρεις πόσο μου λείπεις όταν φεύγεις. Άκου, θα το σπάσουμε έτσι κι αλλιώς από εδώ, γιατί τρώμε συνέχεια παρατηρήσεις και φοβόμαστε μη φωνάξουν τα τσόνια. Θα συνεχίσουμε όμως στην σχολή. Πήραμε το κλειδί του αμφιθέατρου.

 

- Καλά, πάτε καλά; Μπορείτε να μπλέξετε για αυτό, το ξέρεις; Ποιος σας το έδωσε;

 

- Δεν έχει σημασία. Έλα μην είσαι ξενέρωτη. Θα σε περιμένω να ξέρεις. Έχει και από τα αγαπημένα σου… μου λέει και το κλείνει ξαφνικά.

 

- Τι έγινε;… ρωτάνε οι φίλες μου.

 

- Τίποτα, ο Πέτρος με τις βλακείες του.

 

Φτάνοντας στο αμάξι μου, τις αποχαιρετάω και βάζω μπρος, οδεύοντας για το σπίτι μου. Νύσταζα αύριο είχαμε μάθημα και δεν ήθελα να είμαι σαν ζόμπι. Δεν ανέφερα σε καμία από τα κορίτσια αυτά που μου είπε ο Πέτρος. Καθώς οδηγούσα σκεφτόμουν ότι επειδή είχαν πιει σίγουρα θα έκαναν κάποια βλακεία και την επόμενη μέρα θα γίνει χαμός στη σχολή. Από ποιόν πήραν το κλειδί; Και αν έχει κάμερες;. Δεν το καλοσκέφτηκα και έκανα αναστροφή στη μέση του δρόμου, οδεύοντας προς την σχολή με σκοπό να τους σταματήσω, γιατί δε θέλω να είμαι υπεύθυνη πάλι για τις φασαρίες μεταξύ καθηγητών και φοιτητών.

 

Φτάνω λοιπόν στη σχολή και παρκάρω το αυτοκίνητο μου έξω. Φορούσα το φόρεμα από το πάρτι που ήμουν πριν, ένα στενό μαύρο φόρεμα, εξώπλατο με καλσόν και 7ποντα τακούνια. Μπαίνω στην αυλή, απόλυτο σκοτάδι και ησυχία. Ανάβω το φλας από το κινητό μου και ψάχνω να δω σε ποια αίθουσα ήταν. Φτάνω στην πλαϊνή είσοδο και βλέπω την πόρτα μισάνοιχτη. Εδώ είναι, σκέφτηκα. Μπαίνω μέσα και ακούω φωνές στο βάθος.

 

- Χριστινάκι, ήρθες τελικά… δεν ξέρεις πόσο χαιρόμαστε με τα παιδιά ρίχνοντας ένα βλέμμα στους 2 φίλους του, που καθόταν πίσω και έπιναν.

 

- Ήρθα να σας πω να το σπάσετε γιατί θα έχω μπλεξίματα αύριο με τον πρύτανη και δεν έχω όρεξη. Που βρήκατε το κλειδί;

 

- Ξαναλέω δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ήρθες. Και τώρα είσαι εδώ μαζί μας. Και δε θέλεις να φύγεις σωστά;

 

- Τι λες ρε Πέτρο, τι έχεις πιει πάλι;… ρωτάω με ανεβασμένη λίγο την φωνή μου.

 

- Είσαι πολύ όμορφη σήμερα. Άλλωστε στο ξαναείπα σήμερα αρκετές φορές. Μα εσύ δε μου έδωσες σημασία. μου είπε καθώς χαμογέλασε λίγο.

 

Ακούγεται ξαφνικά ένας ήχος στο βάθος από πίσω μου, σαν να κλείνει η πόρτα.

 

- Μάλλον δε μπορείς να φύγεις... λέει και αρχίζει να γελάει παρασέρνοντας έτσι και τους φίλους του.

 

- Πέτρο, τι φάση, τι κάνεις;

 

- Ξέρεις, Χριστίνα, σε παρακολουθώ αρκετό καιρό τώρα και πάντα ήθελα να γευτώ το μουνάκι σου. Και τα παιδιά από εδώ το ίδιο. Σωστά παιδιά;

 

- Σωστά, απαντάνε και οι 2 με δυνατή φωνή σηκώνοντας και πηγαίνοντας δίπλα του.

 

- Πέτρο, αυτό δεν είναι αστείο απαντάω με τρομαγμένη φωνή κάνοντας βήματα προς τα πίσω.

 

Έτσι, όπως πήγαινα προς τα πίσω με πίσω βήματα να πάω στην πόρτα, με πιάνει ένας και μου βάζει στο πρόσωπο ένα μαντηλάκι. Λιποθυμάω.

 

Ανοίγω τα μάτια μου, και βρίσκομαι δεμένη σε μία καρέκλα, μόνο με τα εσώρουχα μου. Μπροστά μου 6 άντρες.

- Ξύπνησες αγάπη μου; Πες ένα γεια στα παιδιά. Πλήρωσαν αρκετά για να είναι εδώ. Δε θέλω να τους απογοητεύσεις.

 

Αρχίζω και φωνάζω και προσπαθώ να ξεφύγω αλλά μάταια. Ήμουν δεμένη πολύ καλά. Μα και να κατάφερνα να σηκωθώ δε μπορούσα να πάω πουθενά. Ήταν 6 θα με έπιαναν. Με πλησιάζει ένας από αυτούς και βγάζει τον πούτσο του έξω. Οι άλλοι ξεκίνησαν να βγάζουν τα ρούχα τους. Ο Πέτρος έκατσε αναπαυτικά σε μία καρέκλα και με κοιτούσε στα μάτια, με ένα μικρό χαμόγελο.

 

- Γιατί το κάνετε αυτό; , αφήστε με να φύγω σας παρακαλώ. Μην μου κάνετε κακό

 

- Χριστίνα, δεν θα σου κάνουμε κακό. Απλά τα παιδιά θέλουν να σε κάνουν δική τους για αρκετή ώρα. Θέλουν να φύγουν από εδώ ευχαριστημένοι. Και στο τέλος θα σε κάνω κι εγώ δική μου. Απλά κάνε υπομονή… απαντάει ο Πέτρος.

 

Έρχεται ο πρώτος και βγάζει τον πούτσο του. Ήταν περίπου 18 εκατοστά με αρκετές τρίχες. Μου τον ακουμπάει στο πρόσωπο και εγώ κάνω κίνηση να ξεφύγω. Μου πιάνει τα μαλλιά και στρέφει το πρόσωπο μου έτσι ώστε να τον κοιτάξω.

 

- Άκου Χριστινάκι, ξέρω το μπαμπά σου. Πιστεύω δεν θέλεις να του πω τι κάνεις στην σχολή που υποτίθεται σπουδάζεις, έτσι δεν είναι;… μου λέει με ένα επιθετικό ύφος, ενώ του έπεφταν σάλια.

 

- Άσε με να φύγω απαντάω φωνάζοντας, αλλά αυτός έκανε πιο δυνατή τη λαβή του.

 

Έφερε τον πούτσο του μπροστά από το στόμα μου και πρόσταξε να το ανοίξω και να τον βάλω μέσα μου. Αντιστάθηκα. Μου έκλεισε την μύτη με δύναμη έτσι ώστε να μην παίρνω οξυγόνο. Δεν άντεξα πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, άνοιξα το στόμα μου για να πάρω ανάσα και τότε μου τον έβαλε με δύναμη μέσα. Πήγα να πνιγώ.

 

- Κοίτα με στα μάτια, Χριστίνα. Κοίτα στα μάτια το γαμιά σου. Δείξε μου ότι το θέλεις.

 

Εγώ εκείνη την στιγμή δεν ήξερα τι να κάνω. Ένιωθα αηδιασμένη και ήθελα να κάνω εμετό. Παρ’ όλα αυτά σήκωσα ασυναίσθητα το βλέμμα μου και τον κοίταξα στα μάτια.

 

- Έτσι πουτανάκι μου. Τελικά Πέτρο είχες δίκιο. Καλά την είχαμε καταλάβει. Κοίτα πως με κοιτάει η πουτάνα. Ελάτε παιδιά. Σας φωνάζει.

 

Ήρθαν οι υπόλοιποι 4 εκείνη την στιγμή και άρχισαν να με αγγίζουν παντού. Ο ένας ξεκίνησε να με φιλάει στο λαιμό και να μου ψιθυρίζει στο αυτί ότι θα με βγάλει φωτογραφίες να γαμιέμαι από 4 άντρες και ότι αν δεν γίνω η σκλάβα του θα τις στείλει στο σπίτι μου και θα με κάνει ρεζίλι σε όσους ξέρω. Ο άλλος μου έβγαλε το σουτιέν και άρχιζε να αγγίζει τα βυζιά μου και να τα φιλάει αφήνοντας πάνω τους σάλια και ιδρώτα. Ο τρίτος έπεσε στα πατώματα και ενώ έπαιζε τον πούτσο του άρχισε να μου γλείφει τα πόδια και τα δάκτυλα των ποδιών μου λέγοντας μου ότι είμαι πολύ καλό κοριτσάκι και ότι θέλει να τον πατήσω και να τον κάνω ότι θέλω. Ο τελευταίος μου έβαζε δάκτυλο, κοιτώντας με στα μάτια.

 

- Παιδιά, τη θέλω μετά και για μένα. Μην την αποτελειώσετε… φωνάζει ο Πέτρος.

 

- Πληρώσαμε και θα την κάνουμε ότι θέλουμε. Για τις επόμενες ώρες μας ανήκει. Μη μιλάς. Κάτσε και κοίτα μας να γαμάμε την κοπέλα σου!

 

Μου βγάζει την πούτσα του από το στόμα.

 

- Πες μου ρε πουτάνα ότι θέλεις τον πούτσο μου στο στόμα σου.

 

- Άντε γαμήσου ρε μαλάκα… φωνάζω εγώ.

 

Μου ρίχνει μια δυνατή σφαλιάρα που άφησε σημάδι. Με πιάνει από τα μαλλιά και με ξαναρωτάει.

 

- Δε θα το ξαναπώ. Πες ότι γουστάρεις που γλείφεις τον πούτσο μου.

 

- Άντε γαμήσου, απαντάω.

 

Κάθεται με κοιτάει για λίγα δευτερόλεπτα, όσο οι άλλοι συνεχίζουν να κάνουν αυτά που έκαναν και με φτύνει στο πρόσωπο.

 

- Είσαι μία πουτάνα τώρα και θα πρέπει να προσέχεις πως συμπεριφέρεσαι στους πελάτες σου. Ξέρουμε που μένεις… απαντάει και μου ρίχνει ακόμη ένα δυνατό χαστούκι.

 

- Πόσο γουστάρεις που γλείφεις τον πούτσο μου, ρε πουτανάκι;… ρωτάει.

 

Φοβήθηκα για τη ζωή μου εκείνη την στιγμή.

 

- Πολύ, απαντάω.

 

- Είδες; Δεν ήταν τόσο δύσκολο. Τώρα βάλε τον πούτσο μου στο στόμα σου και πάρε μου την καλύτερη πίπα που έχεις πάρει ποτέ, κοιτώντας με στα μάτια. Αν φύγει το βλέμμα σου, θα σου ρίχνω 2 χαστούκια και θα σε φτύνω. Κατάλαβες καργιόλα;

 

- Κατάλαβα, απαντάω.

 

- Κατάλαβα μπαμπά θα απαντάς, κατάλαβες;… και μου ρίχνει άλλο ένα χαστούκι.

 

- Κατάλαβα μπαμπά, απαντάω.

 

Βάζω αργά την πούτσα του στο στόμα μου, κοιτώντας τον στα μάτια. Ήταν επιθετικός και μου γαμούσε το στόμα με δύναμη. Την ίδια στιγμή ο πρώτος άρχιζε να με φιλάει και να με γλείφει στο πρόσωπο. Παντού. Όσο οι άλλοι συνέχιζαν να κάνουν αυτά που έκαναν.

 

- Ίσως θα πρέπει να τη λύσουμε τώρα. Νομίζω ότι δε θα μας δημιουργήσεις φασαρία, σωστά πουτανάκι;… με ρωτάνε.