Η Μαρία έκλεισε το μαγαζί ακριβώς στις 2.35 μμ. Ήταν μια πολύ ζεστή Πέμπτη, η πρώτη του Ιουνίου. Μπήκε στο μικρό αυτοκίνητο της, άνοιξε τον κλιματισμό, έβαλε μπροστά – αλλά δεν ξεκίνησε. Ήθελε πέντε ακόμη λεπτά να σκεφτεί αυτό που ετοιμάζονταν να κάνει…
Τελικά το πήρε απόφαση, ξεπάρκαρε και σε λίγο ήταν σταματημένη στο φανάρι της κατηφόρας, στην διασταύρωση με την λεωφόρο Ηλιουπόλεως. Τα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα?
Όχι. Όταν το χρώμα έγινε πράσινο, η Μαρία χωρίς δισταγμό έστριψε το τιμόνι δεξιά – αντίθετα από την κατεύθυνση του σπιτιού της. Για πρώτη ίσως φορά, θα πέρναγε την μεσημεριανή της διακοπή αλλού…
Στις 2.55μμ ακριβώς το αυτοκίνητο της Μαρίας κατέβαινε στο υπόγειο parking. Πάρκαρε στο πιο σκοτεινό μέρος, άνοιξε την πόρτα και κατέβηκε και η ίδια, αφού πρώτα βεβαιώθηκε ότι η εμφάνιση της ήταν οκ και ότι κανείς άλλος δεν βρίσκονταν στον μικρό χώρο. Ισιωσε την φούστα, συμβουλεύτηκε μια τελευταία φορά το κινητό και με αποφασιστικό βήμα μπήκε στο ασανσέρ και πάτησε το κουμπί με το Νο.3. Σε λιγότερο από ένα λεπτό, άνοιγε αθόρυβα την πόρτα του δωματίου 317…
Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου επικρατούσε σκοτάδι. Ήταν και αυτό μέρος της συμφωνίας, όπως και όσα θα ακολουθούσαν…
Χωρίς να ανάψει κανένα φως, βρήκε ψηλαφιστά την άκρη του κρεβατιού, κάθισε και άρχισε να γδύνεται, αργά…
Πρώτα αποχωρίστηκε τα παπούτσια της χαϊδεύοντας παράλληλα, ασυναίσθητα, τα υπέροχα, γυμνά κουρασμένα της πόδια… Στη συνέχεια σηκώθηκε, έβγαλε το σακάκι του ταγιέρ και ξεκούμπωσε το ροζ πουκάμισο. Το περίγραμμα του στήθους της εμφανίστηκε προκλητικό στο ημίφως…
Ήταν η σειρά της φούστας να ξεκολλήσει από το σώμα της όμορφης γυναίκας και να πέσει στο πάτωμα την ίδια στιγμή που η Μαρία, φορώντας μόνο τα λευκά εσώρουχα, κατευθυνόταν αισθησιακά προς το μπάνιο του δωματίου. Άναψε το φώς, στάθηκε για λίγο με την πλάτη γυρισμένη προς το κρεβάτι και τελικά μπήκε αποφασιστικά στο μικρό δωμάτιο κλείνοντας πίσω της την πόρτα…
….Το ζεστό νερό δρόσιζε ήδη αρκετή ώρα το θερμό της σώμα όταν άκουσε θόρυβο έξω την πόρτα του μπάνιου. Η καρδιά της όλη μέρα χτυπούσε πιο έντονα απ’ ότι συνήθως – αλλά τώρα την ένιωθε πραγματικά έτοιμη να σπάσει… Ασυναίσθητα γύρισε προς τον τοίχο και προσπάθησε να βρει λόγους να παρατείνει όσο γίνεται την παραμονή της στην ντουζιέρα. Ήξερε όμως μέσα της και η ίδια ότι η ώρα είχε πλέον φτάσει. Ήξερε ότι στα λευκά σεντόνια ο γυμνός άντρα την περίμενε με ανυπομονησία, ο άντρας που τόσο καιρό η ίδια γνώριζε μόνο από τα ηλεκτρονικά του μηνύματα και ο οποίος ήταν στο δωμάτιο πολύ πριν φτάσει η ίδια…
…Βγήκε από την ντουζιέρα και τυλίχτηκε στην τεράστια λευκή πετσέτα. Το υγρό της σώμα καλοδέχτηκε το απαλό χνουδωτό άγγιγμα. Καθυστέρησε ένα-δυο λεπτά ακόμη έως ότου στεγνώσει υποτυπωδώς τα βρεγμένα της μαλλιά, και τελικά, με ρυθμό ηθελημένα αργό βγήκε από το μπάνιο, κατευθύνθηκε πίσω στο σκοτεινό δωμάτιο ξάπλωσε αθόρυβα στο σκληρό κρεβάτι. Η λευκή πετσέτα πετάχτηκε στο πάτωμα και έμεινε εκεί να ξεχωρίζει, λευκή φωσφορίζουσα κηλίδα στην σκούρα μοκέτα…
Ο Λ. ήταν φυσικά εκεί, γυμνός και θερμός, όπως και η ίδια…..
Πριν ακόμη η Μαρία αποκτήσει έλεγχο της κατάστασης, ο Λ. με απαράμιλλη τρυφερότητα άρχισε σιωπηλά, με τα ακροδάχτυλα, να χαιδεύει το υπέροχο, υγρό ακόμη σώμα της. Ξεκίνησε από το πλάι του λαιμού, προχώρησε στην περίμετρο του στήθους, στην κοιλιά, στην περιφέρεια της περιποιημένης ήβης, στους γοφούς και στα καταπληκτικά της πόδια, αυτά που τόσο τον είχαν ξετρελάνει από την αρχή….
Η επόμενη του κίνηση ήταν να σκύψει χαμηλά το κεφάλι και με πολλή τρυφερότητα να αρχίσει να φιλάει το εσωτερικό των απαλών της μηρών, ενώ τα χέρια του την χάιδευαν χαλαρωτικά στο πλάι. Mόνο αφού πέρασαν μερικά ακόμη λεπτά και ένοιωσε το σώμα της φίλη του πραγματικά να χαλαρώνει, ξεκίνησε ο Λ. με σιγουριά τις λεπτεπίλεπτες διαδικασίες για το μακρύ τους ταξίδι προς την ηδονή…
Με τα χείλη του άρχισε σιγά-σιγά να διαγράφει ομόκεντρους κύκλους γύρω από το περιποιημένο αιδείο. Ακουμπώντας με τα μάγουλα τα εσωτερικά των μηρών μπορούσε στο ανατρίχιασμα να νιώσει την αμηχανία της…
Οταν έκρινε ότι είχε φτάσει η ώρα έκλεισε και τον τελευταίο κύκλο, ακουμπώντας απαλά με τα χείλη την κοιμισμένη (ακόμη) κλειτορίδα. Ενα μόνο απαλό άγγιγμα, σαν καλοσώρισμα. Και αμέσως κατευθύνθηκε χαμηλότερα…
Τα χείλη του αιδοίου υποδέχθηκαν, επίσης αμήχανα, το φιλί του. Θα έπαιρνε όρκο ότι ακόμη και σε εκείνο το σημείο, η σάρκα ανέδινε βαρύ γαλλικό άρωμα. Με πολύ προσοχή άρχισε να φιλάει και να δαγκώνει απαλά τα ρόδινα πέταλα. Αρχισε να τα νιώθει να ανοίγουν, να ανθίζουν έτοιμα να αποκαλύψουν το εσωτερικό του σπάνιου λουλουδιού. Δεν χρειάστηκαν πάνω από πέντε λεπτά λεπτεπίλεπτης εργασίας για να αρχίσει να γεύεται την πρώτη δροσιά, μακρινό προμήνυμα της επερχόμενης καταιγίδας…
Με τα χείλη ορθάνοιχτα πλέον και την υγρή σάρκα στην αρχή της διέγερσης, το στόμα του ανέβηκε αργά-αργά στην κορυφή του αιδοίου. Η κλειτορίδα είχε αρχίσει να ξεμυτίζει από την κρυψώνα της και τα χείλη του, πάντοτε με απίστευτη τρυφερότητα, την βοήθησαν να το κάνει πιο γρήγορα. Με πολύ αργό ρυθμό και με την άκρη-άκρη της γλώσσας, άρχισε να στέλνει ανεπαίσθητα τσιμπήματα στο παντοδύναμο σεξουαλικό όργανο της γυναίκας, σαν παιχνίδι για πρόκληση αντίδρασης.
Παρ’ όλο που μπορούσε ακόμη να αισθανθεί την ψυχολογική αμηχανία της συντρόφου του, η υγειής βιολογική αντίδραση των σεξουαλικών της οργάνων δεν μπορούσε πλέον να αναχαιτισθεί. Πολύ γρήγορα, η υπέροχη κλειτορίδα της, έντονη και μεγαλοπρεπής, κυριάρχισε στον χωρο.
Το αιδοίο της πλέον έιχε διασταλεί στο έπακρο. Οι προεόρτιοι χυμοί του είχαν αρχίσει να ξεχειλίζουν. Η γλώσσα και τα χείλη του πλέον πηγαινοέρχονταν γρήγορα, παντού. Ερέθιζε την κλειτορίδα – και μόλις την αισθανόνταν να πλησιάζει στην ορύφωση άλλαζε τέμπο και κατέβαινε στο εσωτερικό του αιδοίου. Αυτό πλέον αρμένιζε στα πελάγη – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Λίγο πριν φτάσει στην τελευταία πράξη της κορύφωσης, ενώ η επιθυμία του ήταν ήδη έτοιμη να εκτοξευθεί παντού και η Μαρία είχε αρχίσει να βγάζει μικρές πνιχτές κραυγές ευχαρίστησης, έκρινε ότι ήταν καιρός για την ολοκλήρωση της δράσης. Ο δείκτης του αριστερού του χεριού, αρχικά χάιδεψε, και στην συνέχεια βυθίστηκε στο κάθυγρο μουνάκι, ενώ την ίδια στιγμή ο δείκτης του δεξιου του χεριού εξερευνούσε τρυφερά την απόληξη του πρωκτού. Τα χείλη του πλέον επικεντρώθηκαν στο να δίνουν απόλαυση στην κλειτορίδα, χωρίς καμία περιστολή….
Οπως το είχε φανταστεί. Η τριών σημείων ηδονική εξερέυνηση στους σεξουαλικούς μηχανισμούς της Μαρίας την οδήγησε σε μία σπαρταριστή και ανεξέλεγκτη κορύφωση. Οι μικρές πνιχτές κραυγές μεταλλάχθηκαν σε μακρόσυρτες χρωματιστές οιμωγές, το ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα της λεκάνης μετατράπηκε σε βίαιη σύσπαση και από το βαθος του ανθισμένου μουνιού απελευθερώθηκαν με ορμή οι καταπιεσμένοι χυμοί. Το στόμα του Λ. γεύτηκε γενναιόδωρα ότι ωραιότερο υπάρχει σε αυτόν τον φθαρτό κόσμο…
Χωρίς να σταματήσει ο Λ. αλλά απλώς αυξομειώνοντας τον ρυθμό και τις επιλογές του, οδήγησε με τα χέρια του την Μαρία σε τρεις ακόμη συνεχείς κολπικούς οργασμούς (αφήνοντας σκοπίμως την ερεθισμένη κλειτορίδα στην ησυχία της), χωρίς καν έως τώρα να έχει ακουμπήσει με το πέος του το αιδοίο.
Η Μαρία είχε εισέλθει εμφανώς σε κατάσταση μέθεξης και λίγη επαφή έιχε με το περιβάλλον. Η ποσότητα ηδονής που έπαιρνε ήταν συνεχής και την ζάλιζε, δεν την άφηνε να σκεφτεί με μυαλό καθαρό, μόνο τα αρχέγονα ένστικτα έκαναν κουμάντο αυτή την ώρα…..
Αυτό που ένιωσε όμως καθαρά ήταν η διείσδυση του χοντρού παλλόμενου πέους. Ο Λ. όταν κατάλαβε ότι δεν άντεχε άλλο, με μια κίνηση εισχώρησε στο διασταλμένο αιδοίο. Ακόμη και μετα από τόσους οργασμούς, το όργανο του προκάλεσε έναν γλυκό πόνο στην Μαρία κατά την εισχώρηση. Με 2-3 βίαιες κινήσεις, ο υπερδιεγερμένος φαλλός βυθίστηκε στο βάθος του γλυκού μουνιού και εκτόξευσε μετά μεγίστης ορμής τους χυμούς του. Η Μαρία ένιωσε την ανείπωτη γλύκα να την διαποτίζει και ένας ακόμη οργασμός, ο επίλογος, ήλθε να δονήσει το ταλαιπωρημένο κάθιδρο σώμα. Στο επόμενο λεπτό τα δύο σώματα, γυμνά και ιδρωμένα, κείτονταν δίπλα-δίπλα στο υγρό κρεβάτι
Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε με αρκετές παραλλαγές στις επιλογές και στην διάρκεια για δύο ακόμη φορές. Οι οργασμοί της Μαρίας ήταν συνεχείς, άλλοι πνιχτοί και άλλο πιο θορυβώδεις. Οι οργασμοί του Λ. ήταν εκ των πραγμάτων λιγότεροι, αλλά πολύ βροντεροί…
Δέκα λεπτά πριν τις πέντε, ο Λ. κατάλαβε πως ήταν η σωστή ώρα. Απελευθέρωσε τρυφερά τον εαυτό του από το αγκάλιασμα της μισοκοιμισμένης ερωμένης του, σηκώθηκε με κόπο, μάζεψε τα ρούχα του και πήγε στο μπάνιο. Πλύθηκε, ντύθηκε και επέστρεψε στο δωμάτιο όπου η Μαρία είχε πλέον παραδοθεί σε ένα γλυκό ύπνο. Πολύ θα ήθελε να μην την ξυπνήσει – αλλά ήξερε ότι πρέπει να το κάνει. Με πολλή τρυφερότητα την φίλησε γλυκά στα μισάνοιχτα χείλη. Αυτή, άνοιξε σιγά-σιγά τα μάτια της και τον κοίταξε με αγάπη.
«…Μωρό, είναι πέντε η ώρα …μάλλον πρέπει να σηκωθείς….» ήταν τα λόγια του.
Με ένα τελευταίο παθιασμένο φιλί γεμάτο φλόγα την αποχαιρέτησε και έφυγε αποφασιστικά με μια κίνηση από το δωμάτιο, πριν προλάβουν τα σώματα να πάρουν πάλι φωτιά….
Στο άκουσμα της πόρτας να κλείνει, η Μαρία τεντώθηκε, άλλαξε πλευρό και χαμογέλασε στον ολόγυμνο εαυτό της που την κοίταζε από τον απέναντι καθρέπτη. Ήταν ένα χαμόγελο πληρότητας, επιδοκιμασίας και ικανοποίησης ταυτόχρονα….
«Τι ωραία που μπορεί να είναι η ζωή….» σκέφθηκε. Κοίταξε πάλι το ρολόι. Η ώρα ήταν πέντε και δέκα…
«Δεν βαριέσαι… Ας ανοίξω το μαγαζί στις έξη, και τι έγινε….» ήταν η επόμενη σκέψη της.
…και, χωρίς να χάσει το υπέροχο χαμόγελο της, άλλαξε πάλι πλευρό ξαναφέρνοντας στο μυαλό όλα όσα μαγικά είχαν συμβεί τις δύο προηγούμενες ώρες στο δωμάτιο 317 του αθηναϊκού ξενοδοχείου….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου