Πλημμύρα από σπέρμα

 Πριν από μερικούς μήνες, ένα ζεστό Αυγουστιάτικο βράδυ του 2020, αφού πήγα με κάτι φίλους για ποτά -και τα μαγαζιά τότε έκλειναν στις 12- κανείς δεν είχε όρεξη να συνεχίσουμε τη βόλτα μας, επομένως ανηφόρισα μόνος μου από του Ψυρρή προς το Σύνταγμα και αποφάσισα να πάω για έναν νυχτερινό περίπατο στους χιλιοποτισμένους με χύσια κήπους του Ζαππείου.

Η πρώτη φορά που πήγα ήταν όταν ήμουν 20 ετών, αλλά ακόμα και τώρα, 15 χρόνια μετά, ακόμα με ενθουσιάζει η καύλα, η προστυχιά αλλά και η ειλικρίνεια των επαφών μου στο Ζάππειο. Αυτή η αμεσότητα, το ότι μπορεί να τσιμπουκώσεις κάποιον χωρίς καν να μιλήσετε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο Ζάππειο συχνά-πυκνά θα σύχναζαν και "straight" τύποι που κάπως ήθελαν να ξεκαυλώσουν, πάντα με αναστάτωνε ιδιαιτέρως.

Η ώρα ήταν καλή, γύρω στη μία παρά τέταρτο, αλλά όπως είπα ήταν Αύγουστος και αρκετός κόσμος έλειπε από την Αθήνα, οπότε δεν είχε πάρα πολλή κίνηση το πάρκο. Έκανα μια βόλτα γύρω από το σιντριβάνι και μετά μπήκα στα παρτέρια παραπλεύρως του. Είδα μερικούς τύπους να κυκλοφορούν αλλά κανένας δε μου έκανε το κλικ για να κάνω την πρώτη κίνηση. Καθώς έφτανα πλέον στην παιδική χαρά, άκουσα κάτι θορύβους πίσω από κάτι θάμνους και πήγα, διακριτικά, να δω τι παίζει.

Δεν έβλεπα καλά, γιατί ήταν σκοτάδι, αλλά μπορούσα να διακρίνω πολύ καθαρά τις σκοτεινές τους φιγούρες. Ένας τύπος στηριζόταν με την πλάτη σε ένα δέντρο και ένας άλλος ήταν στα γόνατα και τον τσιμπούκωνε. Πλησίασα λίγο, χωρίς να με καταλάβουν και προσπάθησα να δω καλύτερα. Αυτός στο δέντρο δεν πρέπει να ήταν και πολύ ψηλός, αδύνατος και φορούσε ένα λευκό καπέλο που σχεδόν φωσφόριζε μέσα στο σκοτάδι. Εκτός από το καπέλο του όμως, και κάτι άλλο γυάλιζε μέσα στο σκοτάδι. Το παλικάρι που τον τσιμπούκωνε ήταν πολύ τυχερό, γιατί ακόμα και στο σκοτάδι φαινόταν ότι ο τύπος είχε ψωλάρα, γύρω στα 19-20 εκατοστά, χοντρή, ίσια και απίστευτα καυλωμένη. Για κακή τύχη του ψωλαρά όμως, ο τύπος που τον τσιμπούκωνε κατάφερνε να βάλει το πολύ τη μισή ψωλάρα μέσα στο στόμα του.

Ομολογώ ότι ζήλευα αφόρητα εκείνη τη στιγμή και ήθελα εγώ να καταπιώ την ψωλάρα του κοντούλη πουτσαρά. Από τις πολλές καύλες, πήγα να ξεκουμπωθώ για να τη βγάλω έξω και να τραβήξω λίγο μαλακία με το ωραίο θέαμα, αλλά έλα που η ζώνη μου έκανε παραπάνω θόρυβο από όσο υπολόγιζα και ένας έντονος μεταλλικός θόρυβος ακούστηκε. Δυστυχώς έγινα αμέσως αντιληπτός και σχεδόν ταυτόχρονα γύρισαν και οι δύο προς το μέρος μου. Για κάποιο λόγο, αυτός που ήταν στα γόνατα, σηκώθηκε τρομαγμένος και άρχισε να κουμπώνει βιαστικά το παντελόνι του και μέσα σε δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας τον ψωλαρά κυριολεκτικά με την ψωλή στο χέρι.

Αυτή ήταν η ευκαιρία μου και με γοργά βήματα πήγα να τον προλάβω, ενώ είχε ήδη αρχίσει να κουμπώνεται και ήταν έτοιμος να φύγει.

- Κάτσε, περίμενε... του λέω

- Άσε μας ρε φίλε... δε φτάνει που μου τρόμαξες το καυλάκι και έφυγε... είπε, και αμέσως κατάλαβα ότι δεν ήταν Έλληνας.

- Σιγά το καυλάκι... από ό,τι πρόλαβα να δω, σιγά το τσιμπούκι που σου έκανε. Ούτε τη μισή δεν έβαζε μέσα...

του είπα και έπεσα αμέσως στα γόνατα. Τελείως απρόσμενα μου σκάει ένα -ευτυχώς όχι τόσο δυνατό- χαστούκι και με ρωτάει:

- Γιατί μωρή πούστρα; Εσύ ρουφάς καλύτερα;...

και πέταξε την ψωλή του έξω. Επιτέλους την έβλεπα από κοντά, ενώ άρχισε να ξανακαυλώνει στο χέρι του. Ήταν ένα αριστούργημα. Όντως γύρω στα 20 εκατοστά, όσο πρέπει χοντρή - να σφηνώνει στο λαρύγγι, ολόισια και με ένα υπέροχο καλοσχηματισμένο πουτσοκέφαλο που γυάλιζε μπρος στα μάτια μου. Δεν πτοήθηκα από το χαστούκι και με άφθονη πουτανιά του λέω:

- Αυτό θα το κρίνεις εσύ...

και με τη μία, καταπίνω όλη την ψωλάρα του μέχρι να φτάσει η μύτη μου στις περιποιημένες του πουτσότριχες. Από το βογκητό που έβγαλε αμέσως κατάλαβα ότι κάτι έκανα σωστά. Ένιωσα στην ψωλάρα του να μου γεμίζει όλο το στόμα, να φτάνει στα έγκατα του λάρυγγά μου και να σκληραίνει ακόμα πιο πολύ. Ήταν αυτό που λέμε παλούκι. Γερή ψωλάρα προς λατρεία.

Με πιάνει από τα μαλλιά και τραβάει το κεφάλι μου, αποκαλύπτοντας ξανά την καλοσαλιωμένη πλέον ψωλάρα του και με ρωτάει, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μου:

- Σε έχει ταΐσει ποτέ ξανά Αλβανική ψωλή φίλε;

- Ναι… του απαντάω εγώ περήφανα, τρελαίνομαι να μου χύνουν το λαρύγγι Αλβανοί ψωλαράδες...

ενώ επιτέλους παρατήρησα περισσότερο το πρόσωπό του, όσο φαινόταν κάτω από το λευκό καπέλο. Πρέπει να ήταν γύρω στα 30, αλλά με αρκετά σπασμένο πρόσωπο για την ηλικία του, που ερχόταν σε αντίθεση με το σώμα του που - λόγω σωματικής εργασίας υποθέτω - θα το ζήλευε και 20άρης. Λείο και σφιχτό δέρμα, δεμένο από την εργατιά, όχι σαν τους κλαρινογαμπρούς των γυμναστηρίων. Έμεινα με ανοιχτό το στόμα και περίμενα την επόμενή του κίνηση.

- Είσαι πολύ τυχερός τότε φιλαράκι. Έχω τρεις μέρες να χύσω, θα φας καλά...

είπε με καγχασμό στη φωνή του και μου έριξε ένα δυνατό πουτσοσκάμπιλο. Εκεί είναι που τρελάθηκα και τον άρπαξα με λαιμαργία στο στόμα μου ενώ με τα χέρια μου του χάιδευα το καλλίγραμμο κορμί.

- Βλέπω το έχεις δουλέψει καλά το λαρύγγι σου μωρή καργιόλα...

μου λέει και εγώ απάντησα με ένα μουγκρητό ευχαρίστησης. Έδινα τον καλύτερο μου εαυτό. Κατάπινα την ψωλάρα του μέχρι τα αρχίδια και ανεβοκατέβαζα το κεφάλι μου σα λυσσασμένη πουτάνα. Εκεί που τον έφτανα στο αμήν, την έβγαζα όλη έξω και έδινα απαλά φιλάκια από το πουτσοκέφαλο του, κατά μήκος όλης της ψωλάρας του, μέχρι τα περιποιημένα αρχίδια του που έμοιαζαν σαν δύο ζουμερά βερίκοκα, τα οποία πότε-πότε τα έκλεινα στην παλάμη μου και τα χάιδευα με ευλάβεια.

- Βρωμόπουστα... γαμώ τα τσιμπούκια κάνεις...

μου είπε και έπιασε άγρια το κεφάλι μου με τα χέρια του. Έδινε αυτός τον ρυθμό πλέον. Μου γαμούσε το λαρύγγι σα να ήταν μουνί. Είχε βρει τον τέλειο ρυθμό και κάπως σα να καταλάβαινε ακριβώς πότε πρέπει να πάρω ανάσα. Μια στο τόσο, την έβγαζε από το λαρύγγι μου, μου έριχνε δυο-τρία πουτσοσκάμπιλα ενώ έπαιρνα αέρα και μετά ξανάρχιζε το ξεπάτωμα του λαρυγγιού μου. Ήμουν στον παράδεισο.

Μετά από περίπου δέκα λεπτά που κράτησε αυτή η μεταμεσονύκτια λαρυγγοσκόπηση από τον Αλβανό ΩΡΙΛΑ μου και ενώ του την έχω καταπιεί ολόκληρη και προσπαθώ να του γλείψω και λίγο τα αρχίδια από κάτω με τη γλωσσίτσα μου, κρατάει με τα χέρια του σφηνωμένο το κεφάλι μου πάνω στην ψωλάρα του και μου λέει:

- Κοίτα με μωρή πουστάρα! Κοίτα το γαμιά σου!

Χωρίς να μπορώ να μετακινηθώ, ούτε να κουνήσω ρούπι την ψωλάρα του από το λαρύγγι μου, κοίταξα με προσπάθεια προς τα πάνω και τον είδα να με κοιτάει με ένα απίστευτα ζωώδες και πρόστυχο βλέμμα και να μου λέει:

- Σπέρμα ήθελες ε; Τώρα... σου 'ρχεται σε λιγάκι...

- Μ... μούγκριζα σα μουλάρα εγώ και άρχισα να του αρμέγω την ψωλάρα ακόμα πιο δυνατά καθώς η ώρα της ανταμοιβής μου πλησίαζε.

Μέσα σε δευτερόλεπτα και ενώ με δύναμη κράτησε κάτω με τα χέρια του το κεφάλι μου, ένιωσα στο λαρύγγι μου το πρώτο κύμα από το καυτό του σπέρμα.

- Πάρ' τα μωρή ξεφτιλισμένη! Πιες όλο το σπέρμα μου. Και μην τολμήσεις και σου πέσει κάτω ούτε σταγόνα...

Σα βάλσαμο έτρεχε στο λαιμό μου, νέκταρ μιας θεϊκής ψωλής. Αφού με είχε ειδοποιήσει, ήμουν προετοιμασμένος και άρχισα αμέσως να τα καταπίνω αχόρταγα και τον ένιωθα να συνεχίζει να χύνει για καμιά δεκαριά δευτερόλεπτα. Τότε μόνο, για να πάρω λίγο αέρα, μου απελευθέρωσε λίγο το κεφάλι και το πουτσοκέφαλο του βρέθηκε από τα βάθη του λάρυγγά μου στη γλώσσα μου, ενώ συνέχιζε να βγάζει ακόμα ζεστό, πηχτό και νόστιμο σπέρμα. Παρ' ότι δε μου είχε ξεφύγει ούτε σταγόνα προηγουμένως και τα κατάπια όλα, το στόμα μου ξαναγέμισε με τα γλυκά του χύσια. Όταν τελείωσαν οι σπασμοί στο καυλί του, κατάλαβα ότι τα αρχίδια του είχαν αδειάσει πλέον και με μια γουλιά κατάπια τα πάντα, ενώ συνέχισα να του γλείφω, πιο απαλά πια, την ψωλάρα του για να του την καθαρίσω.

- Είσαι πολύ καλή καργιόλα τελικά...

μου λέει και αντικαθιστά για μερικά δευτερόλεπτα το καυλί του με τον αντίχειρά του στο στόμα μου.

- Σ' ευχαριστώ ψωλαρά μου...

του λέω εγώ με έκδηλη την ευγνωμοσύνη στα μάτια μου και μέσα σε δευτερόλεπτα σήκωσε το βρακί και το παντελόνι του και ντύθηκε, ενώ εγώ ήμουν ακόμα στα γόνατα. Πριν προλάβω να πω ή να κάνω κάτι, ο ψωλαράς που μόλις με τάισε άρχισε να απομακρύνεται με γρήγορα βήματα χωρίς να μου πει τίποτα και εγώ έμεινα εκεί, στα γόνατα, με τη γεύση από το σπέρμα του να κυριαρχεί ακόμα στο στόμα μου, παίζοντας το καυλί μου με μανία μέχρι να πετάξω κι εγώ τα χύσια μου σκεπτόμενος αυτή την πλημμύρα από σπέρμα